نمایشنامه یک ستونی: «وسترن» یا «توی لابی سینما» Transit

"زن و مرد پشت میزی که اصلا شیک نیست روبروی هم نشسته‌اند. زن: از اولش هم میدونستم که تو اهل فیلم دیدن نیستی. زن: ولی آخه این یکی فرق میکنه[لبخند ملیحی میزند] . مرد: چرا؟زن: [پشت چشم نازک می کند] نگاهش یه جور خاصیه. مرد: که چی؟زن: که این‌قدر از سینما بدت بیاد. مرد:‌ این، تو قراردادمون قید نشده بود. به مرد پشت میکند. مرد دست پیش میبرد تا دست او را که روی میز رها شده در دست بگیرد ولی پشیمان میشود و فنجان جلوی زن را برداشته، کمی چای می نوشد. مرد باز هم از چای زن مینوشد ولی زن این بار حرفی نمیزند و فقط لبخندی زورکی بر لبانش نقش میبندد. مرد: خیلی دلم میخواد بزنم به کوه، یا چه میدونم برم جنگل، ولی اصلا توانش ندارم. مرد: [نگاهش میکند و لبخند میزند. . مرد: از اولش هم میدونستم که تو اهل فیلم دیدن نیستی. اونم فیلم وسترن."