چاقوی بیل گیتس (نگاهی به نمایش در سایه های رسانه های بازدارنده انسان خبیث که در خیابان های خیس پرسه می زنند) Introduction and review

"حالا دیگر در این زمین بذر سوررئالیسم می‌روید و یا سبک گورتسک که نمونه‌اش همین نمایشی است که می‌خواهیم درباره‌اش بنویسیم: ساختار نمایش فرمول‌های آثار اپیک را در ذهن تداعی می‌نماید. آنتن افتاد، دودکش افتاد،‌ طناب افتاد، تشک افتاد، حفاظ افتاد، مادر افتاد. آنتن افتاد،‌ دودکش افتاد، طناب افتاد، تشک افتاد، حفاظ افتاد، گلدان افتاد، مادر افتاد. بار اصلی این‌گونه نمایش‌ها روی بخش اجرایی و مرئی نمایش است که عمده‌ترین آن‌ها بازیگران هستند. مهم نیست این گروه چه تعداد و یا چه کسانی باشند، اما مهم است که بتوانند از عهده انجام وظیفه خود به‌خوبی برآیند. به نظر می‌رسد نگاهی غیرمعقول به موضوعی مانند قتل‌های زنجیره‌ای که در شهری بزرگ (شاید همین شهر خودمان) اتفاق می‌افتد و آگاهی از کیفیت این نوع اعمال دست‌مایه‌ نمایش است، ‌اما به ناگاه و در انتهای نمایش عنوان می‌شود که کل نمایش یک تیزر و کلیپ بلند در خصوص تبلیغات چاقوی بیل گیتس است."