همکاری منطقه ای، ابزار رشد سهم در تجارت جهانی است Journal Article

دستیابی به سهم بیشتر در تجارت جهانی،علاوه بر ضرورت انجام اصلاحات ساختاری در درون اقتصاد برای تولید کالاها و خدمات قابل عرضه در بازارهای بین المللی،نیازمند شناسایی‌ بازارها و توفیق در بازاریابی است. کشورهایی که در تجارت خارجی همواره به بازرهای شرکای سنتی خود وابسته هستند، آسیب‌پذیری بیشتری نسبت به انتقال بحران اقتصادی از کشورهای همکار اقتصادی-تجاری‌ به اقتصاد خودی دارند.درحالی‌که آنهایی که از تنوع بازارهای صادراتی برخوردارند و همواره‌ درصدد کشف بازارهای جدید و نفوذ در آنها می‌باشند،استحکام و قدرت اقتصادی بیشتری در مقابل سرایت بحران‌های اقتصادی دارند. ازاین‌رو اکثر کشورهایی که سهم قابل‌توجهی در بازارهای جهانی دارند،علاوه بر حضور قوی در بازارهای منطقه‌ای همواره به داشتن مناسبات تجاری منفرد با دیگر بلوک‌ها و یا کشورها اهمیت می‌دهند. با این وصف نقش بازارهای منطقه‌ای در دستیابی آسان‌تر به بازار و گسترش مناسبات‌ تجاری را نمی‌توان نادیده گرفت.اگرچه بحث تجارت آزاد جهانی سالهاست که مطرح می‌باشد، لیکن تلاش کشورها برای به‌وجود آوردن بلوک‌های اقتصادی و تجاری،تقویت همکاری‌های‌ متقابل و گسترش تجارت منطقه‌ای همواره موردنظر برنامه‌ریزان و مسؤولان اقتصادی‌ می‌باشد.این بازارها نقش غیرقابل انکاری در دسترسی آسان‌تر به بازار فروش دارند و قادرند از طریق گسترش همکاری‌های منطقه‌ای در برابر فشارهای خارجی،بحران‌های‌ اقتصادی و تجاری فرامنطقه‌ای و...مقاومت کنند. در این گزارش به بررسی اهمیت حضور در بازارهای منطقه‌ای برای افزایش سهم ایران در تجارت جهانی می‌پردازیم.

"آنچه مسلم است نقش پیمان‌های منطقه‌ای در بهبود بهره‌برداری از منابع منطقه،گسترش سرمایه‌گذاری‌های منطقه‌ای،دسترسی سهل‌تر به بازارهای کشورهای عضو پیمان،استفاده از ترجیحات تجاری،رفع موانع بازرگانی در درون گروه و کمک به رشد تجارت منطقه می‌باشد که تأثیر مستقیم در افزایش سهم بلوک در تجارت جهانی و نیز توسعۀ اقتصادی سریع‌تر دارد. جمهوری اسلامی ایران با موقعیت ویژۀ جغرافیایی و اقتصادی خود نسبت به سایر کشورهای اکو نیز اهتمام لازم برای پیشبرد این بلوک اقتصادی را به عمل نیاورده و از مواهب گسترش همکاری منطقه‌ای حتی به نفع خود کمتر استفاده کرده است. ترکیه با تمایل وسیع برای الحاق به اتحادیۀ اروپا فقط در جهت انتقال صنعت کهنۀ خود به کشورهای آسیای میانه و رشد صادراتش به این کشورها گام برداشته و جمهوری اسلامی ایران نیز به لحاظ ضعف عملکرد در ارایۀ خدمات موردنیاز تجارت و همکاری‌های اقتصادی،از این بازار بزرگ استفادۀ مطلوب را به عمل نیاورده است."