نامه های خواندنی! حرف های شنیدنی Transit

"«به نام آنکه جان را حکمت آموخت» معلم گرامی!امروز پس از مدتها تصمیم‌ گرفتم قلم به دست بگیرم و با شما درددل کنم. همیشه فکر می‌کردم شما بهترین شیوهء تربیتی‌ را در کلاس پیاده می‌کنید؛گرچه از بچه‌های کلاسهای بالاتر که قبلا با شما سروکار داشتند،خلاف این را شنیده بودم؛ولی از آنجا که عادت دارم تا چیزی را ندیده و احساس‌ نکرده‌ام ناآگاهانه نپذیرم،همیشه سعی می‌کردم‌ صحبتهای آنها را نشنیده بگیرم و با استمداد از فکر آزاد خود به قضاوت در مورد دبیری که‌ برای اولین‌مرتبه با او سروکار داشتم، بپردازم. وقتی‌ با لحنی که سعی می‌کردم مؤدبانه باشد بر این‌ کار خرده گرفتم و درخواست مجدد خود را برای چند دقیقه‌ای فرصت اعلام کردم،با عصبانیت و با لحنی که از دبیر با تحصیلات عالیه بعید بود،مرا زیر بمباران‌ نگاههای خطرناک و حرفهای زشت نابود کردید."