استقلال دانشگاه و ضرورت های آن Journal Article

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) استقلال دانشگاه و ضرورت‌های آن مصطفی معین* استقلال،خودگردانی و یا خودمختاری‌1دانشگاه،امری نسبی است که علیرغم تاکید بر جایگاه ممتاز،شخصیت‌ حقوقی مستقل و اداره علمی آن،به ضرورت تامین کمک‌های مالی دولت از یک سو و هماهنگی سیاست‌های‌ آموزشی،پژوهشی و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز برنامه‌های توسعه کشور از سوی دیگر تاکید دارد. استقلال دانشگاه دامنه‌های آزادی علمی،نوآوری و التزام اجتماعی را افزایش می‌دهد؛ متقابلا غفلت از آن یا زیرپانهادن استقلال آن،موجب پیدایش ساختارهای متصلب و بی‌روح و رسمی اداری، انجماد و یکنواختی و سکون در آموزش،رکود پژوهش و تشریفاتی‌شدن آن،مداخله‌های بی‌حدوحصر سیاسی‌ و اعمال محدودیت‌های گوناگون در عرصه‌های علمی و فرهنگی و ایجاد بحران‌های مدیریتی در دانشگاه و حتی‌ در سطح ملی می‌شود. با تامل در چنین مقدماتی است که باید نگران‌ آسیب‌پذیری اصل استقلال دانشگاه در چارچوب‌ سیاست‌ها و برنامه‌های امروز کشور بود؛سیاست‌ها و برنامه‌هایی که نه‌تنها از تجربه‌ها و دستاوردهای‌ موفق پیشین به سرعت دور می‌شوند،بلکه بر آزمودن مجدد آزموده‌های ناموفق در تمرکزگرایی‌ اجرایی و غفلت از آزادی علمی،حقوق اساسی و ویژگی‌های نهاد دانشگاه نیز اصرار می‌ورزند."