تعلیم و تربیت: آموزش زبان سکوت در تربیت Journal Article

"دربارهء این سکوت چه می‌توان گفت؟ نقل قول یک مشاهده‌گر،گویای تجربه‌ای‌ است که از آن به منزلهء لحظه‌ای غریب یاد می‌کند: «در کرانهء دریا گردش می‌کردم و به‌ غروب خورشید می‌نگریستم. سپس شنیدم که کسی گفت:«باشکوه است‌ نه؟» گوشم را تیز کردم و در آن لحظه همه چیز پایان یافت؟»1 این تجربه‌ها از آن دست تجربه‌هایی‌ است که در آن‌ها،آنچه سکوت نامیده‌ می‌شود،واقعیتی را آشکار می‌کند که‌ متعالی‌تر از واقعیت معمول است؛زیرا آن‌چه‌ کشف می‌شود،خود دارای«تعالی»است. ممکن است به نظر بسیار ذهنی آید که‌ آن‌چه در حالت سکوت تجربه می‌شود، به واقعیتی برسد که از واقعیت معمول فراتر رود و بر آن برتری یابد. به تعبیر «آندره ژید»:عظمت باید در نگاه باشد و نه آنچه که بدان می‌نگریم و اگر دید آدمی‌ عظیم و شگفت‌انگیز باشد،هرچیز کوچک‌ و عادی را عظیم و حیرت‌آور می‌نگرد و این‌ بینش تنها در بستر سکوت و خاموشی زاییده‌ می‌شود."