در آفتاب ولایت (گزیده هایی از نهج البلاغه) Journal Article

"زنهار،که اگر کسی از شما در زندگی خویشاوندش رخنه‌ای از تنگ‌دستی بیند،مباد که از پر کردن آن دریغ ورزد؛آن هم به چیزی‌ که اگر بخشد یا دریغ دارد،او را فزونی و کاستی نیاورد؛زیرا آن‌که‌ نیاز وابستهء نیازمند خویش را به چیزی نگیرد و دشت فرو بندد در برابر، دست‌های بسیاری از یاری خود باز دارد و آن‌که با پیرامونیان خود نرم و مهربان و بخشنده باشد،دوستی خویشانش را تداوم می‌بخشد. مومن چون آهنگ سخن کند،نخست در اندرون خویش نگاهش‌ می‌دارد و می‌اندیشد،اگر نیکش یافت،بر زبان می‌آورد و اگر بد، پنهانش آمد بازگو می‌کند!و این مسلم است که پیامبر خدا-که‌ درود خدا بر او و بر خاندانش باد-فرمود:«هیچ بنده‌ای ایمان راستین‌ را تجربه نکند،مگر قلبش راستی آموزد،و قلب هیچ کسی راستی‌ نیاموزد،مگر آن‌که زبانش راستگو باشد». اینک توصیهء من این است که چون امر خیری یافتند،به یارش‌ بشتابید و اگر با جریان شری برخورد کردید،از آن بگذرید،که رسول‌ خدا-که درود خدا بر او و خاندانش باد-همواره می‌فرمود: «تو ای انسان،در نیکی بکوش،و بدی را واگذار،آنک رهروی‌ متعادل خواهی بود»."