زندگی از نگاه پیامبر: گفتن Journal Article

"پیامبر گفت: -شما هنگامی سخن می‌گویید که با اندیشه‌های خود در صلح و آرامش به سر نمی‌برید و هنگامی‌ که نمی‌توانید در عزلت قلب خویش زندگی کنید،زندگی را در لب‌های خود ادامه می‌دهید و صدا برای شما سرگرمی و تفریح می‌شود. زیرا اندیشه مرغ هواست و در قفس کلمات ممکن است بال‌های خود را بگشاید؛اما پرواز نخواهد کرد. زیرا سکوت تنهایی،وجود عریان آن‌ها پیش چشم‌هایشان می‌آورد و آن‌ها از آن می‌گریزند. و گروهی دیگر هستند که سخن می‌گویند و بدون معرفت و تأمل،حقیقتی را فاش می‌کنند که‌ خود چیزی از آن در نمی‌یابند. و گروهی دیگر هستند که حقیقت را درون خود دارند،اما به دام سخن نمی‌آورند. هنگامی‌که شما با دوست خود در صحرا یا میان بازار دیدار می‌کنید،بگذارید که روح شما لب‌هایتان را به حرکت درآورد و زبانتان را هدایت کند. زیرا روح او حقیقت قلب شما را مانند طعم شراب به خاطر می‌آورد؛در آن‌هنگام که از جام رنگ و نشانی برجای نمانده است."