قصه ی دغدغه - Journal رشد معلم Literature and art

"به معنای بی‌نیازی از تلاش نیست،بلکه خود تلاشی است برای شرطی‌سازی ذهن نسبت به خواسته‌ها. همین‌طور وقتی شاد باشیم، چهره دیگران شاد می‌شود؛پس هنگام ناراحتی بهتر است جمع را ترک کنیم و قدم بزنیم. دغدغه،که خود تک‌ستاره‌ی تمامی صحنه‌های زندگی است، همچنان تا به امروز،از بازگوشدن بازمانده است. وقتی انسان چشم به جهان گشوده، دغدغه نیز متولد شده است. وقتی پشت پله‌های سنگی‌ خانه‌مان برای خود مأمنی می‌ساختم تا با عروسکم حرف‌های ناگفته‌ بگویم،او حضور پیدا می‌کرد و تن نحیف عروسکم می‌لرزید. اما افسوس و هزار افسوس که چرخه و ساختار وجودی او به‌ گردش درآمده و راه نفوذ خود را پیدا کرده و حضور خود را تثبیت‌ نموده است. وقتی بچه‌ها نمی‌توانند با مفاهیم انس بگیرند و با آن‌ها دوست‌ شوند و آن‌ها را در مالکیت خود قرار دهند،دغدغه جان می‌گیرد و رشد می‌کند و من و بچه‌هایم از پای در می‌آییم."