وقتی نشانه ها را گم می کنیم Journal Article

"یادداشت‌ وقتی نشانه‌ها را گم می‌کنیم زهرا اشعری ماهی تشنه است. آگاهی‌ است که می‌تواند این مخلوق کوچک خدا را تا دم مرگ،این‌ گونه حیران و سرگشته بدواند. همه چیز از آب زنده است و ماهی‌ برای زندگی،بهترین راه را انتخاب کرده است:دریا. و موسی داشت خواب دریا می‌دید که ماهی جستی زد و خودش را انداخت توی آب. ماهی دیگر به چنگ همسفر موسی نیامد. ماهی نشانه‌ی خدا برای موسی بود. خدا بهترین نشانه‌ها را برای تربیت برمی‌گزیند. موسی طلب علم و آگاهی کرده بود و خدا به او سپرده بود که‌ چشم از ماهی برندارد. قرار بود ماهی را گم نکند. سفره که پهن‌ شد،موسی یاد خواب دریا افتاد و همسفرش یاد فلس‌های لز ماهی. خدا،رمزگشایی و بازیابی نشانه‌ها را،اولین درس جست‌وجوگر دانایی قرار داده است. برای دیدنشان کافی است چشمانمان را بشوییم. برای زندگی در عصر«انبوه داده‌ها»و کمبود وقت پردازش، کشف نشانه‌ها،ضروری‌تر از هرزمان دیگری شده است."