دستور زبان فارسی Journal Article

"اسم جمع آنگونه از اسم‌ها است که هرچند از حیث صورت و لفظ هم مفرد باشد از حیث معنی جمع است و دلالت بر بیشتر از یکی‌ نماید مانند گروه،سپاه،لشگر،مردم،دسته،کاروان،انجمن و غیره و نیز کلمه‌های عربی‌ و خارجی مستعمل در زبان فارسی مانند جمع،جماعت،قافله،قوم،خلق،فوج،طایفه،ایل‌ اهل،حزب،رعیت،چون اسم جمع هرچند صورتا هم مفرد باشد از حیث معنی جمع‌ است از این نظر استادان زبان فارسی در طریقهء استعمال آنها اختلاف کرده‌اند گاهی افعال و ضمایری که باین اسم‌ها راجع میشود جمع آورده و گاهی مفرد آورده‌اند بطوریکه از روی قطع نمی‌توان گفت کدام را جمع و کدام را مفرد شمرده‌اند و پس از دقت بسیار معلوم میشود که بطور کلی این طبقه اسم‌ها سه‌ نوع شده‌اند: یکی آنکه افعال و ضمایر مربوط بآنها را بیشتر جمع آورده‌اند دوم آنکه‌ بطور تساوی با آنها رفتار شده جمع و مفرد را در آنها یکسان دانسته گاهی جمع و زمانی مفرد آورده‌اند سوم آنکه بیشتر با آنها مماملهء مفرد روا داشته یعنی افعال‌ و ضمایر مربوط بآنها را بیشتر مفرد آورده‌اند مگر آنکه این اسم‌ها در صورت هم‌ جمع باشد که در این حال البته افعال و ضمایر آنها را نیز جمع میآورند."