Abstract:
نابرابری در جنگ افزار و در واقع؛ تفاوت بین طرفهای مخاصمه، به مؤلفة غالب درگیریهای مسلحانة معاصر تبدیل شده است. این گونه عدم تقارنها اگرچه پدیدهای جدید در عرصه نبرد و رزم نیست، اما دیگر امری اتفاقی در درگیریهای منظم نخواهد بود. ساختار درگیرهای نامتقارن به عنوان اوصاف ساختاری جنگهای عصر مدرن، پیامدهایی بر اعمال اصول بنیادین حقوق بشردوستانه داشته است. به عنوان نمونه چگونه میتوان مفهوم ضرورت نظامی را که به خوبی به منظور توجیه میزان زور لازم برای تضمین شکست نظامی دشمن تفهیم و درک شده است، با منظومهای که در آن یک طرف از حیث نظامی از همان ابتدا هیچ شانسی برای پیروز شدن در درگیری ندارد، آشتی و تطبیق داد؟ علاوه بر این، عدم توازن نظامی ناشی از این گستره، آشکارا انگیزههایی برای طرف ضعیف ایجاد میکند تا طولانی کردن جنگ، برتری طرف مقابل را تقلیل دهد. این مقاله تلاش میکند تا با دیدگاه حقوقی ضمن بررسی این مقوله بر اساس اصل عمل متقابل، خطر ناامنی و بی ثباتی ناشی از عدم تقابل سلبی و منفی را که در نهایت میتواند به توجیه تدریجی بی توجهی متقابل به حقوق بینالملل بشردوستانه منتهی شود، ارزیابی کند.
Machine summary:
"nsf/html/review-864-p757 مقدمه مترجم بدون شک، یکی از آخرین تطورات مرتبط با حقوق جنگ(Humanitarian law) (به عنوان حقوق و موازین حاکم بر رفتار دولتها و افراد در طول وقوع درگیریهای مسلحانه که موجب میشود رفتار آنها در پیگیری و تعقیب عملیات و تاکتیکهای جنگی به رعایت اصول کرامت بشر و تقلیل سطح خشونتها و قربانیان درگیری به کمترین حد ممکن، محدود شود 1 )، ظهور مباحث گستردة «جنگهای نامتقارن»(Asymmetrical warfare) است.
(4) این نوشتار با رویکردی نسبتا متفاوت، درصدد بررسی پیامدهای بلندمدتی خواهد بود که ساختارهای جنگ نامتقارن ممکن است بر اصول بنیادین حقوق بینالملل بشردوستانه به دنبال داشته باشند و از این طریق، درجه و میزان عدم تقارن؛ یعنی سطح تفاوت نظامی بین متخاصمان که میتوان آنها را با رژیم حقوقی قابل اعمال در زمان جنگ تطبیق و سازش داد، ارزیابی خواهد کرد.
(27) ب) اصل تناسب در طول زمان، این خطر قابل توجه همواره وجود داشته که در پرتو رویههای فوق، خود حقوق بینالملل بشردوستانه با همین دسته بندیها و مرزبندی بین نظامیان و غیرنظامیان ممکن است در نگاه متخاصمی که با تخلفات مکرر طرف مقابل خود مواجه خدعه یا perfidy، تاکتیکهای جنگی نامشروعی نظیر استفاده نیروهای مسلح از علائم سازمانهای غیردولتی هلال احمر و صلیب سرخ یا پرچم سفید به عنوان تسلیم شدن یا لباس و وسایل نقلیه غیرنظامیان به منظور در امان ماندن از حمله یا نزدیک شدن به دشمن و سپس حمله غافلگیرانه به آن است که به منزلة جنایت جنگی تلقی میشود."