اخلاقیات در دوران مدرن Journal Article

"ایشان می‌نویسند این که ماهیت و هویت گزاره‌های اخلاقی چیست، سؤالی بود که در برابر پوزیتیویست‌های منطقی قرار گرفت. پس باید چه ملاکی را برای معناداری گزاره‌های اخلاقی معتبر بدانیم؟ پاسخی که پوزیتیوست‌های منطقی می‌دهند این است که اصلا گزاره‌های اخلاقی را گزاره نمی‌دانند. گزاره‌های تجربی و تحلیلی، عالم خارج را توصیف می‌کنند؛ اما سرشت گزاره‌های اخلاقی به گونه‌ای است که آنها توصیفی را از عالم ارائه نمی‌دهند و تنها بیانگر احساسات هستند. نویسنده در ادامه دیدگاه شهودگرایانه را معرفی می‌کند که در قرن بیستم و تقریبا به موازات طرح آراء پوزیتیویست‌های منطقی ارائه شد، به شهودگرایی شهرت یافت. هیر بر این باور بود که گزاره‌های اخلاقی بر خلاف آنچه پوزیتیویست‌های منطقی می‌گفتند، توصیفی‌اند. ایشان در پایان نتیجه می‌گیرند که: ما نباید واقعیت‌های عالم را در واقعیت‌های تجربی خلاصه و مختصر کنیم؛ عالم واقعیت بسیار وسیع‌تر از آن چیزی است که با حواس و یا تئوری‌های علمی تاکنون بدان رسیده‌ایم."