شعر: گاهی که عشق پاره ابری است Literature and art

"گاهی که عشق پارهء ابری است تنها در پهنه خلیج شراع باده را برکش مرا به زورقی در آبهای سبز چهره‌ات مرا به بندری در انبوه گیسوان خرمت میهمان کن! در سوگ دوست دانشمندم بهزاد راد حسن فدائی پس از تو پس از تو غبارچه طوفان شومی بر این شهر خسته نشسته است پس از تو کجا خانه‌های فروخفته در اشک گیاهان پژمرده در زیر آوار بلم‌های مغروق که روزی سبدهای گل هدیه بردند به نوخانهء بخت بیدار پس از تو چه آمد بدستم چه شد حاصل من بجز ماه -جلپارهء غم! پس از تو غبارچه طوفان شومی بر این شهر خسته نشسته است شعر:حجله در حجله حریر،عروس جوان افشانده گیسوان سیه در شب بهار بی‌تاب لحظه‌های شکوفای وصل در انتظار داماد گل‌های پیکرش را می‌آراید *** افتاده اندام بی‌مثالش پای انار بن وینک گلوله‌ای سوزان گل می‌دهد در شوره‌زار خونش داماد مرده است *** ماه پیراهن زفاف به تن می‌درد"