نامه ی پرویز دوایی به احمد رضا احمدی Transit

"می‌دانستی کسی را که دوست دارد نگاه می‌کرد-می‌دانستی کسی را که دوست دارد دستانش را نگاه می‌کند و می‌پاید- آمدن در زمان حال در این ساعت که دیگر 3 دقیقه مانده به 4 نیست و اختر نیست باید در همه‌ی پهنه‌ی‌ سفید این اتاق چهره‌اش را در قاب دید و آن چشمان انبوه و مستقل از بدی را به یاد هوش و عشق تماشا کرد. همه‌ی روزها را من باید دیگر برگ‌های آویخته بر دستان را بر درختان انبوه از سم بیاویزم-با ثریا که صحبت می‌کردم گفتم من و خواهرها خودمان را محاکمه می‌کنیم که اگر بیمارستان مجهز بود-اگر برق نمی‌رفت اگر دکترها وجدان حرفه‌ای داشتند اگر خون زود می‌رسید اگر برف نبود آمبولانس زود می‌رسید هنوز زنده بود- دیگر نمی‌دانم- احمد رضا 26 فروردین 61 پرویز عزیز-همیشه عزیز >نامه‌ی پرویز دوایی به احمد رضا احمدی احمد رضای عزیزم برایت همراه این نامه نوشته‌ای را می‌فرستم که خواسته بودی."