این سوسیالیست از نفس افتاده: واریاسیون های چند وجهی در اجراهای زنده ی باب دیلن Journal Article

"کمی که به لحاظ تاریخی جلوتر بیاییم،خونسردی«ریچی بلک‌مور» Ritchie) (Blackmore حین نواختن آن قطعه‌های تکنیکی و سرعتی را می‌توان مثال زد،یا توحش موسیقایی«جیم موریسون» Jim) (Morrison را و یا پرفرمنس‌های عجیب و منحصربه‌فرد«فرانک زاپا» (Frank Zappa) و همه‌ی اجراهای مهم دیگر را که همگی ویژگی‌هایی فراتر از خود موسیقی(که شاید پیش‌تر به صورت استودیویی اجرا شده بود)داشتند. اگر این اجرا را به عنوان یکی از نمونه‌های مهم برای‌ بررسی اجمالی اجراهای دیلن درنظر بگیریم،با چند نکته‌ی حاشیه‌ی اما مهم دیگر نیز مواجه می‌شویم؛دیلن در آن‌دوران تحت تاثیر«وودی گاتری» ( Woody Guthrie -خواننده‌ی تاثیرگذار موسیقی فولک)با اعتقادات‌ تند چپ‌گرایانه‌اش بود و همینطور سال‌های جوانی‌اش را با متفکران و ادیبان‌ مکتب«بیت»2حشر و نشر داشت. این اجرای زنده نکته‌ی مهم دیگری هم برای دیلن به همراه داشت،چرا که بعد از آن بود که ارایه‌ی تحلیل‌های سیاسی در مورد دیلن شدت گرفت و دیلن که‌ از این نگاه بشدت سیاسی‌ای که به او می‌شد خرسند نبود،گرایش بیشتری به‌ ارایه‌ی آثار عاشقانه پیدا کرد تا او را یک‌سوسیالیست سیاستمدار یا کمونیست‌ یا دنباله‌روی هر نحله‌ی سیاسی دیگری ندانند. اما در اجرای‌ سال 9891 سازدهنی از قطعه حذف شده و علی‌رغم اینکه لحن خوانندگی‌ حفظ شده است،شکل این نیاز به صورت نوستالژی دوری به نظر می‌رسد که‌ با کمی تفاخر همراه است و باتوجه به این‌که این قطعه از آثار بسیار موفق‌ دهه‌ی 06 دیلن محسوب می‌شود این نوستالژی در فرم هم معنی پیدا می‌کند! این چند مثال با تاویل مشخصی که برای آنها عنوان شد نمونه‌هایی از حدود 035 قطعه‌ای است که دیلن در 54 سال فعالیت خود ارایه کرده."