حکایت - Journal وحید Journal Article

"دوخته نباشد اکثر روزها دو یا سه پول سیاه که آن اوقات اجر و قربی داشت‌ بمن میداد و حتی الامکان چاشته بندی خوبی برایم می‌بست و بدستم میداد. هر موقع بمنزل می‌آمدم و برای مادرم تعریف می‌کردم که فلان شاگرد امروز فلان ناهار را داشت و من نداشتم این زن بدبخت به تلاش و تقلا می‌افتاد و بهر نحوی بود برای ناهار فردا ظهرم چاشته بندی آبرومندی تهیه می‌کرد. یکی گفت این چه جای خنده‌ است؟گفت:تمان آنچه داشتند سارقین بردند بدین جهت‌ مضطرب و گریانند و من چون چیزی نداشتم که سارقین ببرند بدین واسطه آسوده و خندانم."