جغرافیای تاریخی آسیای صغیر (راه شاهی) Journal Article

"نوشتهء:رامی‌ ترجمهء:هایده معیری معلم دانشسرای عالی تهران جغرافیای تاریخی آسیای صغیر قسمت دوم راه شاهی هرودوت جادهء عظیم شاهی را که مربوط بعصر هخامنشی بوده است و از شهر افسوس‌1از طریق کیلیکیه‌2به شوش منتهی میشد چنین‌ توصیف می‌کند:این راه را جاده شاهی میخواندند زیرا که پیک‌های پادشاه‌ بزرگ در امتداد این‌جاده رفت‌وآمد می‌کردند و آن‌جاده مستقیمی بوده که‌ برای ارتباطات کلیه امور دولتی بکار می‌رفت. معمولا لازمه یک پل وجود جاده‌ایست و در این گذرگاه بیک امر ثابت‌ شده‌ای برمی‌خوریم و آن چنین است که راه شاهی قبل از اینکه پارسیان اصولا به آسیای صغیر وارد شوند مورد استفاده بوده است. پارسیان تا قبل از پانصد پیش از میلاد وقت تأسیس چنین‌ راه عظیمی را نداشتند آنان فقط راهی را که اخیرا بوجود آمده بود مورد (1)- Pteria (2)- Texior (3)- Groesus (4)- Aristagoras استفاده قرار می‌دادند،و بعلاوه بنظر میرسد که پادشاهان لیدیه توجه بسیاری‌ به جاده‌های خود معطوف می‌داشتند و حتی آنها را فرسنگ‌شماری نیز می‌کردند،و بنا بگفته‌های هرودوت ما میتوانیم اضافه کنیم که راههائی در جاده لیکوس‌1و ستونهای سرحدی را نیز کروزس در کیدرا را2برپا کرده‌ است. و باید نکته‌ای را مورد بررسی قرار داد که در قسمت شمالی فلات آسیای صغیر قبل از فتوحات پارسیان تمدن توسعه یافته‌ای وجود داشته،و ارتباط منظم و مرتبی از سارد به ممالک آنسوی هاسیس برقرار بوده است. اما ممکنست بگویم که ارتباط نزدیک برای تعیین هویت‌ هنر و نوشته‌های هیرو گلیفی که ما بین آثار تاریخی اولیه آسیای صغیر و آثار تاریخی هیتی شمال سوریه بدست آمده بنظر من واقعیتی است که باعث آغاز تمام این فرضیات شده است."