فیلم نامه درخشش ابدی ذهن زلال Literature and art

او کمی به فکر فرو می‌رود و سپس در صفحه‌ی بعد می‌نویسد: جوئل(صدای روی تصویر)(ادامه):روز ولنتاین سال‌ 3002. کلمنتاین:(به نظر می‌رسد حرف جوئل را نشنیده است) اعتراف دردناکی که باید بکنم اینه که من از این که تو خوبی خیلی خوشم می‌آد. کلمنتاین:(به حرف جوئل فکر می‌کند)این مسئله تو رو غمگین نمی‌کنه؟یا مضطرب؟من مدام از این قضیه‌ نگرانم که از زندگیم بهترین استفاده‌ی ممکن رو نکنم،از موقعیت‌هام اون جوری که باید استفاده نکنم،می‌فهمی؟ کلمنتاین(ادامه):دلم می‌خواد مطمئن باشم که حتی یک‌ ثانیه از فرصت کوتاهی رو که دارم تلف نمی‌کنم. کلمنتاین:دقیقا!موقعی که کالج می‌رفتم،عادت داشتم این‌ کار رو بکنم و یه دفعه دلم می‌خواست که این کار رو دوباره‌ بکنم،پس پاتریک رو خبر کردم و تموم شب رو رانندگی‌ کردیم تا به اون جا برسیم و اون هم خیلی مهربون بود و کلی حرف خوب به من زد،اما من به کلی از این که با اون رفتم اون جا ناراحت بودم. صدای روی تصویر: همه چی آماده است،اون‌ها بیرون منتظرند؟ جوئل به طرف پنجره می‌رود و بیرون را نگاه می‌کند. صدای پاتریک:چی کار کنم استن؟ جوئل استن را نگاه می‌کند. 45-خارجی،خیابان جلوی خانه‌ی جوئل،شب جوئل به ماشین تصادف کرده‌اش نگاه می‌کند که به یک‌ شیر آتش‌نشانی کوبیده شده است،بعد کلمنتاین را می‌بیند که در پایین خیابان با گام‌های سنگین دور می‌شود. جوئل بالا را نگاه می‌کند،از شنیدن صدای غریبه‌ای که‌ درباره‌ی کلمنتاین حرف می‌زند متحیر شده است. جوئل به صورت اشک‌آلود کلمنتاین که در حال محو شدن است نگاه می‌کند. جوئل کلمنتاین را تماشا می‌کند که همین طور محو و محوتر می‌شود.