Abstract:
بحران دارفور در غرب سودان یکی از پیچیدهترین بحرانهایی است که جامعه جهانی با آن روبهرو و هر روز درد و رنج مردم این ناحیه بیشتر میشود.واکنش جهانی به یک بحران از آن رو حائز اهمیت است که عملا بحران را از حالت ملی به یک بحران فراملی و یک مخاصمه داخلی را به یک مخاصمه بین المللی تبدیل مینماید.علاوه بر آن،واکنش جهانی به یک بحران افکار عمومی جهانیان را رد پی دارد.تحقیق حاضرابتدا دلایل بحران و سپس به بررسی واکنشهای جهانی به این بحران میپردازد.
Machine summary:
"زلمای خلیل زاد،نماینده ایالات متحده در سازمان ملل،در اولین موضع رسمی خود در رابطه با این بحران و پس از تصویب قطعنامه 9671 اظهار داشت:«تصویب این قطعنامه به اتفاق آراء که به حضور نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد برای دارفور معروف به«یونامید»1حکم میکند،اوج تلاشهای اعضای جامعه بین المللی برای حل بحران دارفور است.
پس از تصویب قطعنامه 9671 مون در سخنرانی خود در جمع 51 نماینده شورای امنیت سازمان ملل این قطعنامه را قطعنامهای تاریخی و بیسابقه خواند و خاطرنشان کرد نیروهای بین المللی اقدام ارزندهای را در بهبود اوضاع معیشتی مردم دارفور و بستن صفحه تراژدی تاریخ سودان خواهند داشت.
در ضمن باید گفت دبیرکل کنونی سازمان ملل بر خلاف دبیر سابق آن،عنان،چون سالهای آغازین دوران تصدی خود را طی مینماید از انتقادات بر ضد قدرتهای بزرگ و نقش آنان در بین المللی نمودن بحران پرهیز خواهد نمود و این امر میتواند در دراز مدت خطراتی را برای دولت سودان به همراه آورد.
این شورا در قطعنامه 7451 و در قالب فصل ششم منشور سازمان ملل از وضعیت دارفور ابراز نگرانی کرد و در قطعنامههای 6551،4651،1951 که بر اساس فصل هفتم منشور صادر کرد به دولت سودان هشدار داد به رعایت موازین حقوق بشر و خلع سلاح شبه نظامیان و نیز استقرار صلح و امنیت در منطقه پایبند باشد.
75 پس از صدور قطعنامه 6071 شورای امنیت انتظار میرفت که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد جایگزین نیروهای اتحادیه آفریقاشوند؛اما دولت سودان بارها مخالفت خود را با ورود این نیروها اعلام نمود و خواستار تقویت نیروهای اتحادیه آفریقایی در منطقه دارفور شد."