پیشگفتار - Journal خردنامه همشهری Editorial

اما این فقط آن چیزی است که در زندگی آنان اتفاق می‌افتد، ولی ما که پس از مرگ یا پس از فرو خفتن تب‌وتاب‌های سیاسی و اجتماعی ایشان به میدان داوری‌ درمی‌آییم،آنچه اولا و باالذات به عنوان سوژه معرفت جلوه می‌کند،میراث علمی اندیشمندان‌ است و داوری قاطع اخلاقی درباره صمیمیت و بی‌شایبگی ایشان در اظهارنظرهای علمی،به حوزه‌ نقدهای روان‌شناختی مربوط است که علاوه بر دشواری حکم به صحت مطلق چنین روشی،ناقض‌ خود نیز هست؛یعنی منتقد نیز از دریچه ذهنیت از پیش ساخته خود نقد می‌کند. امروزه شاید بتوان معتقد شد که فلان اندیشمند منسوب به قدرت،نمونه‌ای از اندیشمندانی که‌ اندیشه‌شان قاعده‌ای،سرمشقی و آیینی برای گذران زندگی اندیشمندانه باشد نیست. حتی شاید بتوان پافراتر از این گذاشت و گفت که قبای اندیشه او به قامت زندگی خودش نیز برازنده نیست. اندیشمند روشنفکر در مقام آدمیزاد می‌تواند هرگونه بخواهد باشد،اما فقط در مقام اندیشمند می‌توان در حقیقت او شک کرد و با این شک، اصالت او را به محک زد.