حکمت سینما (4) Journal Article

"قواعد مونتاژ نیز اکنون، به صورت دستورالعمل هایی قراردادی در آمده است اما باز هم جای این پرسش وجود دارد که ریشه این قراردادها در کجاست؟ و چرا زبان سینما در سیر تاریخی خویش در این صورت دستوری خاص نظم گرفته است؟ آیا اجزا و لحظات واقعیت سینمایی در نسبت با طرح غایی و آرمانی و مطلق فیلم، از ارزش های یکسانی برخوردار هستند؟ اگر نه، این تفاوت های ارزشی چگونه باید در معماری کلی فیلم ملحوظ شوند؟ این فیلم ساز است که نهایتا اجزای تقطیع شده و لحظات پراکنده فضای سینمایی را مطابق با آن طرح مثالی که در ذهن دارد، شکل می دهد و هر شیء در پرده سینما تنها از آن وجه وجود دارد که نشانه ای برای دلالت به آن طرح مثالی و آرمانی باشد. آیا با توجه به این مقدمات، امکان حذف کامل موسیقی از مجموعه عناصر بیانی در سینما وجود ندارد؟ جواب احتمالا «خیر» است، چرا که موسیقی فیلم اگر بتواند به مثابه یک عنصر تکمیلی در سینما به کار گرفته شود، امکان ایجاد یک فضای عاطفی غنی و عمیق را به مراتب بیشتر خواهد کرد، اگر چه حفظ موسیقی، به مثابه یک عنصر تکمیلی در فیلم، بسیار کار مشکلی است و آن چه غالبا روی خواهد داد، همان است که اکنون در قریب به اتفاق فیلم های سینمایی می توان دید: فیلم ساز از موسیقی به مثابه نقابی برای پوشاندن ضعف های بیان هنری خویش استفاده خواهد کرد و نهایتا، موسیقی با غلبه بر تصویر و دیگر عناصر، سینما را از ماهیت حقیقی خویش دور خواهد کرد."