Abstract:
بعد از پیامبر اسلام(ص) مشربها و روشهای گوناگون فقهی پدید آمد. برخی تنها با
مراجعه به قرآن و حدیث نبوی و با نبودن این دو با رجوع به اصول ظنی شخصی؛ از قبیل
قیاس و استحسان و… مسائل شرعی فرعی را استنباط میکردند، ولی گروهی دیگر با رجوع به
سنت اهل بیت عصمت و طهارت خود را از ظنون شخصی بینیاز کردهاند. این تحقیق درصدد
بیان امتیازات اساسی گروه دوم یعنی فقه شیعه است.
This article has made an attempt to study politics and jurisdiction comparatively through the political views of Imam Khomeini (pubh) and Ghazali. Examining their views، we conclude that jurisdiction and politics reside in the area of intellectual wisdom and politics is a dependant of jurisdiction. To clarify this relationship، we try to discuss some related issues such as the nature of political jurisdiction، political acts and legal politics.
Machine summary:
"امتیاز اول: استغنا از منابع ظنی از آنجا که سنت نبوی موانعی از قبیل اهتمام نداشتن صحابه به ضبط حدیث و منع تدوین، کتابت و نشر حدیث را در پیشرو داشته است، نیاز به سنت معصوم دیگری پیش میآید تا با تبیین صحیح و به موقع سنت نبوی خلأ موجود را جبران نماید؛ زیرا همانگونه که در جای خود اشاره شده است، مسلمانان بعد از رسول خدا با مشکل کمبود در منابع تشریع و استنباط روبهرو شدند و این، خود سبب شد که مسلمانان به رأی و قیاس و استحسان و اصول ظنی دیگر روی آورند و در نتیجه از بسیاری مصالح حقیقی و آثار طبیعی که مترتب بر احکام واقعی است، محروم گردند ولی این جبری نبود؛ امری بود که مدرسه خلفا آن را ایجاد کرد و پیروان خود را در این گرداب گرفتار ساخت.
با این دیدگاه، فقها هنگام استنباط فقهی و قبل از اجتهاد، با منابع و مصادر وسیعتری فقه را استنباط میکنند و لذا در بسیاری از مسائل به سراغ ادله ظنی شخصی از قبیل قیاس و استحسان که هرگز آدمی را از حق بینیاز نمیکند، نمیروند؛ زیرا احادیثی از اهل بیت عصمت و طهارت دارند که حجت بین آنان و خداوند است؛ همانگونه که کلمات و احادیث رسول خدا چنین است.
همانگونه که بعد از پیامبر در کتاب خدا نیز اختلاف در فهم ادامه دارد و این تنها سنت نبوی است که بیان کننده حق و حقیقت آیات قرآنی است، معصومان در طول عمر خود به وظایف الهی عمل کردند و با توضیح آیات و روایات نبوی و تبیین و تطبیق آنها در میان مردم نیز، شریعت اسلامی را از نقص و سستی نجات دادند و مردم را نیز از حیرت و پریشانی رهانیدند."