Abstract:
ویلیام وردزورث (1850-1770) یکی از پربارترین شعرای رمانتیک انگلستان است که شعر رمانتیک توسط او و
دوست شاعرش کالریج به اوج شکوفایی و کمال رسیده است. وردزورث در دوران کودکی و جوانی با زادگاهش،
دریاچهها، کوهها و تپههایش انس و الفتی یافت و بر این باور شد که طبیعت مونس و یار بزرگ آدمی است، آن گونه که
میتوان حضور شکوهمندانه خدا را در آن جلوهگر دید.
دوروتی، خواهر وردزورث، همدم زندگانی او بود و در تدوین سرودههایش او را یاری داد. او از 1830 به بعد آنچنان
شهره شده بود که همگان او را گرامی میداشتند. دانشگاههای درام و آکسفورد با اعطای درجه افتخاری او را ستودند.
وردزورث در 7 ساله پایان عمر خود ملکالشعرای دنیای ادب انگلستان بود. یکی از اشعار مشهور او دروگر تنها است که
در این نوشتار مورد بررسی قرار میگیرد.
Machine summary:
او سال بعد وارد این دانشگاه شد، و در کالج سنت جان (St John College)به تحصیل پرداخت و لیسانس هم به وی اعطا شد، اما محیط و محتوای درسی آن وردزورث را قانع نمیکرد، از این رو این دوره برای او بسیار ملالانگیز بود، تا آنجا که او دروس دانشگاهی را نیمه تمام گذاشت تا آنکه آزاد بماند و مطالعه بیشتری داشته باشد، او سپس بار سفر بست و به فرانسه و سویس رفت.
دوروتی وردزورث (1855-1771) خواهر مهربانی بود که از سال 1795 به بعد با برادرش زندگی میکرد، او نیز همانند برادرش، استعداد ادبی و زبان گویای رمانتیکی داشته، وی از سال 1798 نوشتن مرتب یاد داشتهای روزانهاش را آغاز کرد.
دو شاعر در 1797 به هنگامی که در آلفاکسدن (Alfoxden) انگلیس میزیستند، با همیاری، مجموعه اشعار ترانههای غنایی (Lyricall Ballads) را سرودند: این کتاب مجموعهای یک جلدی از اشعاری است که کالریج سرایش بخشهای "ماوراء طبیعت را به عهده میگیرد" (قیطانچی،1995،صص 238-220) و وردزورث طبیعت زیبا را به تصویر میکشد.
گفتنی است که پیش درآمد برای یک اثر بزرگ زیر عنوان زاهد گوشه نشین (The Recluse)تدارک شده بود که زندگی و انقلاب ذهنی شاعر را با زبانی فلسفی نشان بدهد.
یکی از این نوع منابع اثری است که خانم جولیا بارکر(Julia Barker) پس از پنج سال تحقیق و مطالعه زیر عنوان زندگینامه جدید ویلیام وردزورث شاعر تألیف کرده و اخیرا نیز چاپ و منتشر شده است.
محل تولد وردزورث به نام خانه وردزورث (Wordsworth Home) و خانه مشهور او در دهکده گرَسمیر به نام ریدل مااونت (Rydal Mount) با همه زیباییهایش تا به امروز به صورت موزه نگاهداری شده و برای بازدید همگان باز است.