Seven Love Cities Transit

"به‌هرحال این جانب با خواندن نامنهء شما تصمیم اتخاذ کردم که خیلی آقا باشم و به مناسبت فرا رسیدن نوروز باستانی،با همه مهربانی کنم و حلول‌ سال خروس را به همه شادباش بگویم،ان شالله که این خروس‌ برای همه تخم شادکامی و موفقیت بگذارد. به‌هرحال رفت برای رقابت چاپ در کارگاه‌ یا صفحات اصلی-راستش این است که داستان‌هایی که این‌ اواخر به دست‌مان می‌رسند(برخلاف شعرها)،رشد آشکاری‌ کرده‌اند،ماهی چند بار بفهمی نفهمی ذوق می‌کنیم از کارهای‌ رسیده. به همین نسبت،رقابت برای چاپ هم بیش‌تر می‌شود و دارد تبدیل می‌شود به کنکور پزشکی،ببینیم داستان شما چه‌ می‌شود(هر چند که در این شماره به دلیل تعدد مطالب متأسفانه‌ کارگاه داستان حذف شد). ازاین‌رو بنده از همین حالا مراتب پدر کشتگی خود را با این‌ خانم که دیگر آخرین گل نوشکفتهء این عرصه هستند از این‌ حیث،اعلام می‌کنم؛مثل مستربین که با مینی ماینرش زورش‌ فقط به آن ماشین سه‌چرخه می‌رسید و هرجا آن را می‌دید یک‌ بامبولی سرش در می‌آورد. پس خانم ستوده،نگارا،با این‌که‌ تصمیم گرفته بودم آدم خوبی شوم و حتی سال نو را به همه‌ تبریک بگویم،بدان و آگاه‌باش که شما از این مهربانی استثنا هستی؛من از این به بعد،به مصداق آن شعر«نگارا وقت آن آمد که با نارسیس بستیزم»،مترصد(بر وزن مترسک)فرصت هستم؛ تکان بخوری کارهایت را پیراهن عثمان کنم علیه همهء هفت‌ای‌ها. 3)این که داستان با گفت‌وگو شروع می‌شود و بعد تغییر استراتژی می‌دهد و مثلا توصیفی‌ می‌شود،نوعی استراتژی است که اگر به کارش می‌گیرید،باید به منطق فرمی آن بسیار فکر کرده باشید،وگرنه بهتر است روایت‌ را یکدست پیش ببرید. برای انتقال اطلاعات ارائه شده در این گفت‌وگوها باید فکر دیگری می‌کردید(چون استراتژی این‌ داستان،تغییر راوی نیست)."