Abstract:
شورای محترم عالی انقلاب فرهنگی منشوری با عنوان«منشور حقوق و مسئولیتهای زنان در جمهوری اسلامی ایران» به تصویب رسانده و آن را یک سند مرجع در سیاستگذاری امور فرهنگی و اجتماعی و نیز مبنای معرفی و تعیین جایگاه زن در نظام جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین المللی تلقی نموده است. اصل این اقدام و تلاش تدوینکنندگان پیشنویس منشور ستودنی است.اما شایسته بودن یک اقدام هرگز مانع نقد و بررسی مفاد آن نمیشود.در این نوشته کوتاه سعی شده است مهمترین ایرادهای وارد بر منشور بیان گردد.
Machine summary:
در مقدمه تأکید شده است که«این منشور اهتمام بر تبیین حقوق و تکالیف زنان در اسلام داشته و مبتنی بر قانون اساسی،اندیشههای والای بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر معظم انقلاب و با بهرهگیری از سند چشمانداز بیست ساله و سیاستهای کلی نظام و با لحاظ قوانین موجود و خلأها و کاستیهای آن و به منظور تحقق عدالت و انصاف در جامعه زنان مسلمان میباشد».
برخی از وظایف و اختیارات این شورا عبارت است از:«تدوین سیاستهای لازم به منظور ایجاد زمینههای مساعد برای رشد شخصیت زن و تسریع در بازیابی ارزش و کرامت انسانی و تأمین حقوق همه جانبه زنان برپایه موازین اصیل اسلام،تدوین سیاستهای لازم به منظور شناخت و ریشهیابی و مقابله با مظاهر منحط فرهنگهای بیگانه و انحرافات اخلاقی و نیز زدودن بقایای بینشهای متحجر که به نام مذهب در جامعه وجود دارد و آثار ستم و تبعیض که از دوران نظام طاغوتی بر جامعه بانوان تحمیل شده است،بررسی زمینه مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی و رفع مشکلات و موانع موجود در راه گسترش اینگونه فعالیتها و برنامهریزی برای تقویت هرچه بیشتر نهاد خانواده».
نکته دیگر در خصوص مبانی این است که تلاش شده است در بحثی کوتاه اختلاف حقوقی زن و مرد توجیه شود درحالیکه در منشور اساسا مقایسهای صورت نگرفته و سخن از اختلاف میان زن و مرد نیست.
آیا منحصرا در نکاح تدلیس از ناحیه مرد صورت میگیرد و در منشور حقوق و مسئولیتهای زنان نباید از تعهد زن به عدم تدلیس و مسئولیت او در پرداخت خسارت در صورت تدلیس سخن گفته شود؟البته ما بیان این مسائل را به شکل تفصیلی مناسب نمیدانیم ولی تدوینکنندگان منشور که این مشی را برگزیدهاند باید در همه جا از آن تبعیت کنند.