Abstract:
با توجه به این که یکی از اصلیترین روندهای شکلدهنده پویشهای جهانی شدن، تکاپوهایفرآیندهای منطقهای و کنش اتحادیههای بزرگ منطقهای میباشد، این نوشتار وحدت و انسجام جهاناسلام را در قالب منطقهگرایی اسلامی و در پرتو ایمان به پیام آسمانی، بررسی مینماید.نویسنده معتقد است جهان اسلام با بهرهگیری از تجربیات روندهای منطقهای شدن و با اتکا بهسرمایهها و پتانسیلهای مادی و معنوی خود، به هدف همبستگی و انسجام اسلامی دست یافته و میتوانددر عرصه روابط و کنش نظام جهانی، معادله را به نفع خود رقم بزند.
Machine summary:
نویسنده معتقد است جهان اسلام با بهرهگیری از تجربیات روندهای منطقهای شدن و با اتکا بهسرمایهها و پتانسیلهای مادی و معنوی خود، به هدف همبستگی و انسجام اسلامی دست یافته و میتوانددر عرصه روابط و کنش نظام جهانی، معادله را به نفع خود رقم بزند.
بررسی و تبیین این دو رویکرد فرصت دیگری میخواهد، اما مطلب قابل توجه این است که درهر دو رویکرد، گسترش روز افزون حضور سیاسیدین اسلام در عرصه روابط بین المللی به مثابهیکی از کنشگران اصلی و رشد چشم گیر پویشهای سیاسی دین اسلام در شکل دادن بهصورتبندیهای وجوه ایدئولوژیک و معرفتی نظام جهانی به شکل بارزی مطرح میباشد.
اندیشمندان علوم اقتصادی اذعان مینمایند که یکپارچگی اقتصادی در قالب منطقهگرایی ازمؤثرترین و کارآمدترین مکانیسمها برای رشد اقتصادی منطقه در تعامل با نظام اقتصادی جهان بودهو کارکردهای ذیل بر آن مترتب است: 1ـ یکپارچگی اقتصادی از طریق بسیج منابع منطقهای و استفاده بهینه از این منابع کهعبارتاند از: پتانسیلهای طبیعی موجود در منطقه، سرمایههای فیزیکی (تکنولوژی و تجهیزاتماشینی)، سرمایههای انسانی (نیروی کار ماهر و مدیریت مطلوب آن) و سرمایههای اجتماعی(چارچوبهای قانونی، فرهنگ و چارچوبهای نظارتی مشترک جوامع را به سطح مطلوب توسعهاجتماعی خواهد رساند).
کشورهای اسلامی میتوانند در قالب وحدت منطقهای،جغرافیایی و عقیدتی جهان اسلام، به گسترش سطح همکاریها در زمینههای مختلف سیاسی،فرهنگی و اقتصادی دست یابند و در عرصه مناسبات جهانی به عنوان قطبی نیرومند ظاهر گشته واز امنیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود به خوبی دفاع نمایند.