Abstract:
هدف این پژوهش،بررسی تأثیر یک جلسه دو استقامتی تا حد واماندگی در محیط با دمای متفاوت بر پاسخ HSP72 در دختران جوان فعال بوده است.به این منظور،27 دانشجوی دختر رشتهء تربیت بدنی که حایز شرایط شرکت در تحقیق بودند،انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین در محیط با دمای طبیعی (NTG) ،تمرین در محیط با استرس گرمایی ملایم (HTG) و گروهی که بدون انجام تمرین فقط در معرض محیط گرم قرار داشتند (HG) ،تقسیم شدند.پروتکل آزمونگیری شامل دویدن فزاینده تا حد واماندگی بود که با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوارگردان بدون شیب اجرا شد.خونگیری در سه مرحله(پایهء،میان آزمون و 30 دقیقه پس از اتمام فعالیت)و با شرایط کاملا مشابه و پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی شبانه از ورید پیش بازویی انجام شد.نمونهها به سرعت به آزمایشگاه منتقل شده و پس از سانتریفوژ و تهیهء سرم،برای آنالیز متغیرهای اصلی و کنترلی تحقیق استفاده شدند.برای تعیین مقادیر HSP? سرمی از تست ساندویچ الایزا با حساسیت زیاد و برای تعیین کراتین کیناز نیز از روش آنزیماتیک استفاده شد.دادهها با استفاده از روش آماری مناسب شامل آزمون اندازهگیری مکرر،آنالیز واریانس و T مستقل و آزمونهای تعقیبی LSD و شفه در سطح 05/0؟ P تجزیه و تحلیل شد.نتایج نشان داد که هریک از متغیرهای گرما،ورزش و ترکیب این دو موجب افزایش HSP72 شده و این تغییرات در مرحلهء میان آزمون نسبت به سطوح پایه فقط در گروه HTG معنادار بوده است(03/0 P ).به علاوه تغییرات بین گروهی مقادیر این شاخص در حین فعالیت در گروههای NTG و HTG نیز معنادار بوده است(02/0 P ).براساس این یافتههای میتوان گفت که انجام فعالیت بدنی در محیط گرم در مقایسه با محیط با دمای طبیعی به افزایش بیشتر مقادیر HSP72 منجر میشود.
Machine summary:
به این منظور،27 دانشجوی دختر رشتهء تربیت بدنی که حایز شرایط شرکت در تحقیق بودند،انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین در محیط با دمای طبیعی (NTG) ،تمرین در محیط با استرس گرمایی ملایم (HTG) و گروهی که بدون انجام تمرین فقط در معرض محیط گرم قرار داشتند (HG) ،تقسیم شدند.
از هریک از سه گروه مذکور،به طور تصادفی نفراتی نیز برای تعیین مقادیر پایهء HSP72 و متغیرهای کنترلی تحقیق در مدت دست کم 48 ساعت قبل از اجرای پروتکل آزمونگیری استفاده شدند و خونگیری در مرحلهء پیش آزمون کاملا مشابه با مراحل بعدی به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی شبانه اجرا شد.
همانطور که در این جدولها نیز مشخص است،میانگین مقادیر HSP72 در گروه NTG در میان آزمون و همچنین پس آزمون نسبت به مراحل قبلی افزایش غیر معناداری داشته است(مقدار p به ترتیب برابر است با 9/0 و 6/0) در حالی که تغییرات این شاخص در مرحلهء میانی نسبت به پیش آزمون در گروه HTG افزایش معناداری را نشان میدهد(03/0- P ).
همانطور که در جدول 3 نیز مشاهده میشود،نتایج این پژوهش در خصوص تأثیر دما و ورزش بر تغییرات HSP72 افزایش غیر معنادار را در گروههای NTG و HTG در مراحل پس آزمون (1)- Sandwich ELISA نسبت به پیش آزمون نشان داد(مقدار P به ترتیب 67/0 و 26/0).
نتایج نشان داد که فعالیت استقامتی با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوار گردان بدون شیب موجب افزایش تدریجی،ولی غیر معنادار پروتئین شوک گرمایی شده است.