خوشه های زرین ادب Literature and art

"«عاشق مشوید اگر توانید تا در غم عاشقی نمانید»* سخت است تحمل غم عشق‌ و الله که ضعیف و نانوانید صد دام و خطر به راه عشق است‌ مرکب به چنین رهی مرانید سرمنزل عشق،قاف در دست‌ جان از غم و درد وارهانید در عشق،سخن زسوزوساز است‌ این نکتهء فاش را بدانید- رسم است به عشق،جانفشانی‌ معشوقه چو خواست جان فشانید در عشق سخن ز«من»مگویید عالم همه را از«او»بدانید این نکته بگویم و دگر هیچ: «عاشق مشوید اگر توانید» رضا اسماعیلی (*)از حکیم سنایی برای شهید مطهری در ظلمت شب،شهاب را می‌مانی‌ گلخوشهء آفتاب را می‌مانی‌ با بغض کویری من ای زمزم عشق‌ تفسیر زلال آب را می‌مانی‌ * تو روح بلند آفتابی ای دوست‌ تکبیر بلال شهر خوابی ای دوست‌ از مأذنهء خموش بر شهر سکوت‌ فریاد بلند بوترابی ای دوست خسرو آقایاری >خوشه‌های زرین ادب طلوع گل می‌شکفد دم‌به‌دم از خاک به پایت‌ همریشهء باران و بهارست صدایت‌ گل کاشتی و لاله نشاندی و گذشتی‌ پیداست بر این دامن صحرا ردپایت‌ از نسل کدامین شب مطبوع بهاریست‌ آن گیسوی آشفتهء در باد رهایت؟ با آتشم آمیخت نگاهی که تو کردی‌ بر خرمن من شعله چکید از مژه‌هایت‌ بر چهره بخوان شرح مرا قطره به قطره‌ اشکم همه را ترجمه کرده‌ست برایت‌ امشب غزلم را صلهء چشم تو کردم‌ ای شعرترین شعرترین شعر فدایت‌ در هر غزلم با تو طلوعیست دوباره‌ هان تا غزل بعد،سپردم به خدایت سید علی میر افضلی مرداد 69 شبهای نخلستان در من کسی است که آواز می‌دهد شبهای نخلستان را و تا دور دست شهر تنهایی‌اش را در حنجرهء چاه لالایی می‌کند * در من نخلستانی است که آه را می‌توان گریست در آن چاه!"