نوشتن پناهگاه من است Conversation and interview

"در دومین نشست زنان ناشر که روز 13 مهرماه درشهر کتاب برپا بود جمعی از نویسندگان و متجرمان زنشرکت کرده و در فضایی صمیصی به بحث و گفتگوپرداختند،آنچه که در پی می‌آید/گزارشی است از جلسهپرسش و پاسخ بین شرکت‌کنندگان در این نشست ازمنیرو روانی‌پور که از نظرتان می‌گذارد. نوشتن را چطور آغاز کردید؟ اردیبهشت سال 1360 بود که من یک شب در خانهیکی از دوستانم بودم. و خوشا به حال کسانی که ذهنغنی دارند و مجبور نیستند به سفر بروند و در خانهگزارشی ازجلسۀ پرسش و پاسخ منیرو و روانی‌پور {UU}نوشتنپناهگاه من است می‌نشینند و می‌نویسند. وقتی آن‌جا می‌گویم کمرم سوزنسوزن می‌شود این واقعیت است. دربارۀ ناشران آثارتان بگویید؟ من کنیزو را دادم به ناشر،چند سال آنجا ماند،بهمن گفت این ادبیات گورستانی است... از وقتی شروعبه نوشتن کردم یادداشت برمی‌داشتم و به خاطر نحوۀزندگی‌ام،موضوع برای قصه خیلی دارم. دربارۀ صحنه گورستان در کولی کنار آتش بگویید؟ این را قبلا گفتم،در حقیقت نوشتن برای منپناهگاه است."