Abstract:
روح که نفخه خداوند جمیل است، زیبا و زیباطلب است، با زیبایی آشنایی دیرینه دارد
و آن را راه رسیدن به اصل و وطن حقیقی خود میداند و با ارتباط با زیبایی واقعی، نه
تنها آرام میگیرد، بلکه پیوند ناگسستنی خود را با خالق زیبا برقرار میکند.در این
مقاله سعی بر آن است، با سیری در آیات و روایات، مصداقهای زیبایی، اعم از مادی و
معنوی و ارتباط آنها با یکدیگر بررسی شود.
Machine summary:
"در منظر معارف اسلامی، علاوه بر اینکه جهان تجلی زیبایی خداوند است، بلکه مصداقهایی بارز از زیبایی در صورت ماده و معنی معرفی شدهاند تا روح خداجو و زیبا آشنا، نه تنها احساس غربت نکند و راه وصول به اصل خود را فراموش ننماید، بله در عالم کدر و خشن ماده احساس لطافت و آرامش کند.
در این مقاله، ضمن معرفی گونههایی از مصداقهای زیبایی در نگاه آیات و روایات، به رابطه زیبایی مادی(محسوس)و غیرمادی (معنوی)به صورت گذرا پرداخته شده است تا هم میزان توجه معارف اسلامی به زیبایی معلوم شود و هم الگویی برای زیباطلبان عرصه هنر ارائه شود، تا با الهام گرفتن از آنها، با دیدی توحیدی به خلق آثار هنری بپردازند.
در مورد زیبایی مردها در قرآن، سوره یوسف که به عنوان احسن القصص توصیف شده، جریان بریدن زنها دست خودشان را در مقابل مشاهده زیبایی حضرت یوسف، فرموده است:«فلما راینه اکبر نه و قطعن ایدیهن و قلن حاش الله ما هذا بشرا»(یوسف، 32): چون آن زنها یوسف را دیدند، او را فوق العاده بزرگ(زیبا)دانستند و دستهای خود را بریدند(بدون توجه)و با تعجب گفتند:پاک است خدا، این[یوسف]بشر نیست!
3. نگاه قرآن به زیبایی جانداران در اندیشه زیباشناسی قرآن، حیوانات از مظاهر زیبایی در خلقت هستند که به زیبایی آنها اشاره شده است:«و لکم فیها جمال حین تریحون و حین تسرحون»(نحل، 6):برای شماست در آن زیبایی، هنگامی که صبحگاهان جانداران را به چرا میبرید و در شامگاهان آنها را به جایگاههای خود برمیگردانید.
علامه جعفری میفرماید:نکته بسیار قابل توجهی که در تذکر به این زیبایی وجود دارد، این است که از منظر زیباشناسی قرآن، زیباییهای هستی چه طبیعی باشند و چه مصنوعات دست بشر، به خداوند نسبت داده شدهاند."