Abstract:
علیرغم قواعد موجود در زمینه تجارت آزاد و جهانیسازی، تسلیحات نظامی و تولیدات تسلیحاتی، همواره از یارانههای مستقیم و غیرمستقیم
دولتها برخوردارند و همین امر، منجر به ایجاد مجتمعهای غول پیکر صنعتی- نظامی شده است که جهان را به سوی نظامی گری جهانیسازی
شده به پیش میبرند. ایالات متحده به عنوان بزرگترین قدرت تسلیحاتی، بیشترین سوءاستفاده را در این زمینه میکند و بیشترین نقش را دارد.
برای برهم زدن این اوضاع نابسامان، دو راه وجود دارد: یکی، استفاده از قواعد موجود جهانیسازی و سعی در جلوگیری از جهانیسازی نظامیگری
و راه دیگر، بر هم زدن اصل این قوانین که منجر به چنین وضعیتی شدهاند.
Machine summary:
"بنابراین، بر مبنای قواعد تجارت آزاد، اگر ایالات متحده برای تولید صادراتی جتهای مسافرتی یارانه پرداخت کند، دیگر کشورها میتوانند از طریق سازمان تجارت جهانی اعتراض کنند، اما ایالات متحده میتواند بر مبنای این قواعد، برای فروش جتهای جنگی F15، در آن سوی دریاها یارانه بدهد و هیچ کشوری نمیتواند این عمل را خطا محسوب کند.
هر چند بسیاری از کشورها، تولید نظامی و حتی فعالیتهای نظامی خود را نیز خصوصیسازی کردهاند، ولی اعطای یارانههای غیرمستقیم به آنها را هنوز حفظ کردهاند (مثلا از طریق بخشودگی مالیاتی و یا تضمین صادرات) و همچنان برای استفاده از زیربنای غیرنظامی در جهت اهداف نظامی، برنامهریزی میکنند.
ایالات متحده چنین استدلال میکند که پرداخت یارانه برای تجارت دریایی، برای ایالات متحده و امنیت ملی آن ضروری است، پس حتی اگر حمل و نقل دریایی نیز آزاد شود، این یارانهها از قواعد WTO مستثنی است.
سیاست اقتصادی ایالات متحده، هر چند در دوره جنگ سرد استحکام یافته است، اما نگاهی به جلو دارد و به دنبال دورهای است که یک بازار جهانی واحد ایجاد کند که تفاوتهای ایدئولوژیک نتواند مانعی برای سود هر چه بیشتر آن باشد.
در چنین دوره جدیدی، نهادهای بینالمللی باید به دولتها اجازه دهند که با پرداخت یارانه سرمایه گذاری و نظام مالیاتی، در جهت کاهش تسلیحات بکوشند و سرمایهها را از بخش نظامی به بخش غیرنظامی هدایت کنند و از رسیدن تسلیحات به دست دولتهای مداخلهجو و سرکوبگر جلوگیری کنند و نیز موتور اقتصادی نظامیگری جهانیسازی شده را از کار بیندازند."