شیوه های روایت گری مولانا در داستان دقوقی Journal Article

Writer: امیری خراسانی، احمد ؛ حسینی سروری، نجمه ؛

علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز تابستان 1386 - شماره 51 ، Science-Research (Ministry of Science/ISC (‎20 page(s) - From 43 to 62 )

Keywords: روایت زمان ساختار راوی مثنوی مولانا قصه‌ی دقوقی نحو داستان وجه‌ سخن داستان دقوقی مولانا قصه

Abstract:

قصه‌ی دقوقی یکی از داستان‌های دفتر سوم مثنوی است.در این قصه،مولانا داستان عارف صاحب کرامتی را نقل می‌کند که خواستار دیدار مردان حق است و سرانجام به خواست خود دست می‌یابد،اما در ادامه،دعای دقوقی برای نجات‌ سرنشینان یک کشتی طوفان زده باعث می‌شود تا مردان حق بار دیگر در حجاب‌ غیاب پنهان شوند. در این نوشته،داستان دقوقی صرف نظر از معنای رمزی و عرفانی آن،با استفاده‌ از نظریات ساختار گرایانی که به ویژگی‌های ساختاری روایت‌ها توجه کرده‌اند مورد بررسی قرار گرفته است.این روش با مباحث زبان‌شناسی ساختگرا ارتباطی تنگاتنگ‌ دارد و اساس کار در این شیوه فرو کاستن و تجزیه‌ی متن به کوچکترین عناصر سازنده‌ی آن و دقت نظر در روابط و چگونگی سازمان‌بندی این سازه‌ها است. بر این اساس،متن به دو پی رفت(دو حکایت فی نفسه مستقل)اصلی تقسیم‌ شده است و هر پی رفت از لحاظ نوع و روابط گزاره‌ها(اجزای سازنده‌ی)آن و نیز، طرحی که به آن انسجام می‌بخشد بررسی شده و به عواملی که به انسجام و سازمان‌ بندی گزاره‌های متن لطمه می‌زنند،اشاره شده است و در آخر،ویژگی‌های کلامی و زمانی روایت مورد توجه قرار گرفته‌اند.

Machine summary:

"صاحب کرامتی به نام دقوقی را روایت می‌کند که خواستا دیدار مردان حق است و سرانجام در یکی از شرح سفر دقوقی که به عنوان یک پی رفت در دل روایت اصلی جای گرفته است زیباترین قسمت‌ نیز به این ویژگی توجه کرده است و«کمترین دسیسه‌ی کامل را حالت گذر از یک وضعیت متعادل به‌ شرح این سفر روحانی-که با تغییر راوی از سوم شخص به اول شخص همراه است-با تکرار گزاره‌های این پی رفت را می‌توان به صورت زنجیره‌ی زیر نمایش داد: وضعیت اولیه-حالت-دیدن هفت شمع و تغییر حالت آن‌ها-فعل-حیرت دقوقی-حالت- است و یا کاملا با اهو همدلی دارد و دیدگاه بیرونی زمانی انتخاب می‌شود که راوی می‌خواهد از بعد دیدگاه او متحرک است و غالبا داستان را از زاویه‌ی بیرونی روایت می‌کند. الف-3:من قهرمان:در این جا راوی یکی از اشخاص و یا تنها شخصیت داستان است و نمی‌تواند ج-1:سوم شخص عینی یا نمایشی(شیوه‌ی روایت عینی):این راوی همان من نویسنده است‌ ج-2:روش دوربینی روایت عینی:در این شیوه راوی از صحنه غایب است و هرچند نحوه‌ی‌ را در بیان روایت به عنوان مخاطب قهرمان،بیش از پیش آشکار می‌کند:این سخن پایان ندارد تیز دو هین!نماز آمد دقوقی پیش‌رو واقع،مولانا نه به عنوان راوی که از عناصر درونی روایت است بلکه در مقام نویسنده که عنصری خارج‌ راوی سوم شخص عینی(من دوم نویسنده)که در مقام دانای کل داستان را شرح می‌دهد و از سوی‌ در قصه‌ی دقوقی،مولانا تنها از سبک مستقیم سخن استفاده کرده است اما چون در این روایت‌ راوی در متن حضور پیدا کند اما وقتی که نویسنده در کار روایت کردن نیست و صدای او خارج از متن‌"

Download citation file :
(پژوهیار, , , )

Download PDF
Downlaod HTML

Shortlink:

Page: