Abstract:
یکی از موضوعاتی که در حقوق جزای ایران در جرایم علیه مصالح خانوادگی وجود دارد و قانونگذار در ماده 647 قانون مجازات اسلامی به آن اشاره کرده جرم فریب در ازدواج است. متأسفانه این موضوع بنا به دلایل زیادی علیرغم تحقق آن در جامعه کمتر مورد توجه مردم و خصوصا اساتید قرار گرفته است.نگارنده سعی نموده به بررسی عناصر سهگانه این جرم و نقد و بررسی دیدگاههای حقوقدانانی که در این راستا اظهارنظر کردهاند،پرداخته و با توجه به مصالح و مقتضیات اجتماعی-خانوادگی به آن بپردازد.
Machine summary:
"1از اینروست که جرم ارتکابی قابلیت استناد به وی را ندارد، زیرا برطبق استعاره مجرمیت،معاون زمانی مجازات میشود که مباشر اولا عملش جرم باشد ثانیا مرتکب عمل مجرمانه شده باشد درحالیکه مباشر در فرض مورد بحث هیچ عملی از خود بروز نداده است از طرفی دیگر در مسئله مذکور شخص ثالث مستقیما عهدهدار عملیات اجرائی جرم شده و به یکی از زوجین مراجعه نموده و او را به امور واهی فریب میدهد تا با شخص موردنظر وی ازدواج کند،که دراین مورد اعمال شخص ثالث مصداق بارز مباشرت است نه معاونت،اما چون قانونگذار حکم ماده 746 را به زوجین تخصیص زده لذا شخص ثالث قابل مجازات به استناد آن نمیباشد،که البته به نظ رنگارنده با توجه به عرف حاکم بر جامعه که اصولا اشخاص غیر از زوجین اعم از پدر یا مادر یا سایرین عهدهدار معرفی و انجام امور مقدماتی ازدواج میگردند که در این اثناء چهبسا به قصد امر ازدواج متوسل به امور واهی نیز میگردند که متأسفانه غالبا نیز اینگونه است،لذا شایسته است قانونگذار در مقام اصلاح برآمده و حکم ماد را به غیر زوجین نیز تسری دهد تا از وقوع چنین جرائمی پیشگیری گردد."