Abstract:
گوشهای از ابیات او از جنبه عرفانی و توانائی او بر سختترین قافیه در سرودن اشعار و همچنین سبک شعری و انواع بدیع که در اشعار او بیشتر به کار برده شده مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. عارف نامی،ابن الفارض مصری از برجستهترین عرفای قرن هشتم هجری است.او به شاعر حب و عشق شهرت دارد.در مورد حب او کسانی که اشعار او را شرح کردهاند شیوههای متفاوت را در پیش گرفتهاند.بعضی غزلیات او را همانند غرلیات«ابو نواس»و دیگر شعرای غزلسرا به حساب آوردهاند و عشق او را زمینی و مادی دانستهاند و بعضی به جنبهء معنوی پرداختهاند.آنچه که از اشعار این عارف نامی درک میشود،بویژه تائیه کبری و خمریه-که دربرگیرنده معانی و اشارات و اصطلاحاتی است و بدون در نظر گرفتن و اطلاع بر مصطلحات عرفانی نمیتوان فهمید-اگر با دید واقعی بدان بنگریم یقین حاصل میشود که این اشعار موج یک روح پاک است که به زبان رسیده است و تصویری است از عشق الهی که از ذات مقدس احدیت سرچشمه گرفته است و هرگز سخن مصنوعی قادر نیست حامل این اندازه موج باشد.در این مقاله به بیان خلاصهای درباره شخصیت عرفانی و مزایای اخلاقی و حالات عارف والامقام پرداخته شده و
Machine summary:
"مقدمه سلطان عشق گشت هر آن بنده شد به عشق جاوید ماند هرکه سراینده شد به عشق خورشیدسان دمید چو تابنده شد به عشق دل عرش خالق است چو آکنده شد به عشق «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما» (سفینه حافظ،ص 51) در این جهان پرآشوب،و بر روی همین کره خاکی،عرفا و دانشمندان بزرگواری زندگی کردهاند که در اثر ریاضات نفسانی و تبعیت کامل از راه و روش رسول اکرم «محمد مصطفی(ص)»-که رودهای علوم و معارف از آسمان ذات احدیت بر قلب مبارکش ریزان و در دریای نور حضرت صمدیت غرق و تمام وجودش آکنده از عشق و محبت آن ذات لم یزل و لا یزال بود-مقامات و مراتب بلندی از عرفان را بدست آوردند و به درجاتی رسیدند که برای ناآشنایان و نااهلان قابل درک نمیباشد،و به قول حافظ شیرینسخن: تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش (دیوان،ص 971) ریزش جویبارهای دریای معرفت حضرت رسول اکرم(ص)به رودهای قلب امتش از صحابه کرام و تابعین و مشایخ بزرگوار-که خداوند از آنان خوشنود باشد-با درجات گوناگون و برحسب اتصال و صحبت و طهارت قلب و تزکیه نفس،جریان پیدا میکند."