Abstract:
در این نوشتار به بررسی کشمکش میان دو رویکرد متفاوت زیباییشناسی آگوستین پرداخته شده است: زیباییشناسی اندیشمندانهی زیبایی الوهی و زیباییشناسی تجسمی زیبایی مخلوق.بررسی نظریهی تخیل آگوستین،نشانگر ماهیت ستایشآمیز این دو رویکرد است.نظریهپردازان معاصر(از قبیل جی.اوکانل و کارول هریسون)نتوانستند تبیین کافی و مناسبی از زیباییشناسی آگوستین ارائه دهند زیرا یک رویکرد را به نفع رویکرد دیگر پذیرفتند.
Machine summary:
"استفادهی آگوستین از اصطلاحژ فانتاسیا برای تخیل یا خیال،برای فهم زندگی درونی نفس،از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا بر وجود کارکرد تجربی والاتر از ذهن در نسبت با حسیت دلالت میکند.
24آگوستین در مورد ذهن خودش قبل از تغییر دین و ذهن مانویها میگوید که آنها مملو از فانتاسماتا گوناگون هستند که حقیقت و زیبایی مربوط به خودشان و خداوند را تیره و تار میکنند و مانع استدلال و حکم خرد در مورد شایستگیهای باورهایشان میشود.
آگوستین برای متقاعد کردن خوانندهی خود در مورد اینکه باور مانویها چیزی بیش از تشبیه زیرکانهی فانتاسماتا نیست،در اثر خود Epistulam manichaei quam vocant quam) (Fandamenti به تبیین مانی از نیروهای تاریکی و ظلمت میپردازد و مؤلفه های گوناگون این ترتیب و نظم خیالی از تصاویر ذهنی را به واقعیت تجربی مربوط میکند.
اگرچه آگوستین بعدها نظریهی خود را در باب هبوط به طور کامل توسعه داد اما حتی در این مرحله نیز روشن است که او از خطری که تخیل برای دستیابی به فهم مناسب از ماهیت خداوند و نفس ایجاد میکند آگاه است.
51 اگرچه گاهی به نظر میرسد که تلاشهای آگوستین برای هماهنگ ساختن رویکردهای تأملی و تجسمی به زیباییشناسی موفقیتآمیز نیست،آگوستین سعی در تعدیل هردو آنها در نوشتههایش دارد؛زیرا همانطور که کتاب مقدس،عشق به خداوند و همسایه را حکم میکند و این امر مستلزم عشق به خداوند و عشق به دیگری است و نه خداوند یا دیگری،عشق به زیبایی را نیز فرمان میدهد زیرا عشق به زیبایی تابش الهی را فراتر میبرد و از طریق تصاویر محسوس پیگیری میکند."