Abstract:
سیاست استراتژیک تجاری، مطالعه سیاست تجاری با وجود انحصار چند جانبه است. در این
شرایط مداخله استراتژیک دولت سبب میشود، هزینههای تولید شرکت داخلی کاهش یابد.
نتیجه این کاهش در هزینهها بهصورت سود بیشتر، عاید شرکتهای صادراتی داخلی خواهد
شد. اما سود دیگری که با مداخله دولت برای شرکتهای داخلی حاصل میشود، سودی است که
به واسطه کاهش صادرات و سهم بازار شرکت خارجی صادراتی، عاید شرکت صادراتی داخلی
میگردد.
در این مقاله، هدف ما، نشان دادن نقش دخالت دولت به شکل پرداخت یارانه، بر روی
میزان صادرات بنگاهها در قالب رقابت کورنو است. مدل ارائه شده و کار تجربی انجام
شده در این مقاله نتایج جالبی به شرح زیر را نشان میدهد: اول، پرداخت یارانه توسط
دولتها در رقابت کورنو، موجب افزایش تولید و صادرات بنگاهها میشود. دوم، مداخله
یکطرفه بهترین نوع مداخله برای دولتهای رقیب است و رفاه دولتها در مداخله
یکطرفه بزرگتر از رفاه آنها در حالت عدم مداخله است. سوم، اگر دولت رقیب سیاست
مداخله را انتخاب کند، مداخله دولت خودی برای جلوگیری از کاهش صادرات و کاهش سهم
بازار ضروری است. چهارم، نه تنها پرداخت یارانه به یک صنعت مهم است بلکه رقم یارانه
پرداختی نیز حائز اهمیت است.
Strategic trade policy focuses primarily on trade policy in the presence of oligopoly. This policy is defined as trade policy that alters a strategic relationship between firms. This definition implies that the existence of a strategic relationship between firms is a necessary precondition for the application of strategic trade policy.
In this term، domestic government may undertake some trade policy intervention. If it intervenes، it changes the payoffs to the firms arising from the various possible combinations of actions by the firms. Introducing or increasing an export subsidy to the domestic firms causes the output and profit of the domestic firm to rise and output and profit of the foreign firms to fall.
In this paper، I show some interesting results as follows: First، It is shown that when the governments decided to subsidize firms in the cournot competition، it increases both firms' output and export. Second، in the cournot competition، when each firm has identical cost، the welfares under the bilateral intervention are smaller than under no intervention. Third، in the cournot competition، when each firm has identical cost، the welfare under the unilateral intervention is bigger than under no intervention. Forth، if the rival government choose intervention policy، national government has to interven to prevent a decrease in export and the market share of internal firms.
Machine summary:
"سوالی که در اینجا مطرح میشود این است که آیا ایران در صادرات فولاد مزیت دارد و آیا مهمترین ویژگی سیاست استراتژیک تجاری یعنی وجود بازار انحصار چند جانبه برای کالای فولاد وجود دارد؟ برای پاسخ به این سوالات، دو معیار مزیت رقابتی و نرخ تمرکز در سالهای 1999الی 2003 برای کالای فولاد مورد بررسی قرار گرفت.
بر این اساس معادله (10) را به شکل زیر مرتب میکنیم: (11)qm= [(a/2b)] –(1/2b) cm] + [–1/2] qr + [1/2b] sm در سمت راست معادله (11)، کروشه اول را بهعنوان ضریب ثابت 4، کروشه دوم را بهعنوان ضریب 5 و کروشه سوم را بهعنوان ضریب6 در نظر گرفته و معادله را بر حسب qr و sm مرتب میکنیم، در نتیجه تابع واکنش صادرات برای کشور مالزی بهصورت زیر بهدست میآید : qm = 4 + 5 qr + 6 sm (12) در تابع فوق ضریب ثابت 4 تحت تاثیر دو متغیر یعنی هزینه تولید بنگاه مالزی cm)) و شیب تابع تقاضا (b) میباشد.
11- ارائه رهنمودهای سیاستی با در نظر گرفتن نتایج حاصل از تخمین توابع واکنش صادرات، رهنمودهای سیاستی زیر پیشنهاد میشود: پرداخت یارانه به صنعت فولاد، بنگاههای تولیدکننده را قادر به کاهش هزینه تولید و بهدنبال آن افزایش تولید و صادرات مینماید و به این طریق موضع استراتژیک آنها را در بازار جهانی بهبود بخشیده و بهطور غیرمستقیم باعث کاهش صادرات بنگاه کشور رقیب میشود.
9- Brander James & Spencer, Barbara (1984)- "Trade warfare: Tariffs and Cartels" – Journal of International Economics –No. 4- pp."