در سوگ آن دریایی دریا دل Transit

"و نقش موثر خودشان در زندگی او جعل کردند، غافل از این‌که او در تمام طول زندگیش وقتی‌ همه این افراد همچون دریانوردانی ناپخته و عجول‌ در پی کسب وجهه‌ای به هر سوی می‌دویدند- دویدنی که هنوز هم به یاری همین رفتارها ادامه‌ دارد-در کرانه ساحل به مدد آرامش ذاتی‌اش به‌ گوهر نایاب مهربانی دست‌یافته بود. عمران دوست آزما هم بود،یک دوست خوب، اما علیرغم این‌که ما به دوستی‌اش افتخار می‌کردیم‌ وقتی سال گذشته عکسش را به خاطر مصاحبه‌اش در ویژه‌نامه طنز آزما روی جلد چاپ‌ کردیم،چند روز بعد یادداشتی فروتنانه از او به‌ دفتر مجله رسید که از چاپ عکسش روی جلد تشکر کرده بود و... شعرهایی که با داشتن‌ بن‌مایه‌های قوی شعری گاه در سایه طنزهای‌ قوی و حرفه‌ای عمران پنهان ماندند و دریغا که‌ کمتر مجال ظهور یافتند،اما به گواهی تاریخ آن‌چه‌ از عمران می‌ماند و ماندگارتر است بعد از رفاقتش‌ برای همه رفقا،شعر اوست برای همه،چرا که به‌ قول خودش: گاهی‌ جنونی باید تا عقل سرخ‌ چون غنچه‌ای در مه‌ پنهان بماند..."