Abstract:
یکی از راههای رسیدن به کمال،انجام عبادت واطاعت خداوند است.از سویی عقل بشر مستقیما نمیتواند به ماهیت تمام عبادات وچگونگی انجام آن پی ببرد؛بنابراین ناچار است به معصومین(ع) رجوع کرده وبی کم و کاست شیوه آنان را به کار گیرد و در دعا و نیایش که نوعی عبادت است باید روش معصومین به کار گرفته شود.نیایش آن حالت روحی است که میان انسان و معبودش رابطه انس ایجاد کرده و او را در جاذبه ربوبی قرار میدهد،به تعبیری دیگر در آن هنگامیکه انسان موقعیت واقعی خود را در جهان با عظمت هستی درک میکند درحال نیایش بهسرمیبرد.نیایشهای امام حسن(ع) اززمره نیایشهایی است که سرشار از معانی بلند و دریایی از معرفت است.معارفی که هیچ انسانی در زندگی خود از آن بی نیاز نیست.امام حسن مجتبی(ع) به عنوان مصداق قرآن ناطق درنیایشهایش به 3 محور:معرفت الهی،فضایل اخلاقی،دعا و مناجات اشاره دارند.
Machine summary:
"معرفت الهی معصومین(ع) در سراسر ادعیه،هدف نهایی تربیت را خداوند معرفی میکنند،امام حسن(ع) نیز در شرایط زمانی خود با توجه به فشار دشمنانش در نیایشهای خود با زبان دعا و مناجات به حقیقت یکتا اشاره میکند یعنی ابتدا شروع مناجاتش با تنزیه خداوند بزرگ میباشد؛آنجا که میفرماید: سبحان من هو مطلع علی خوازن القلوب،سبحان من هو محصی عدد الذنوب، سبحان من لایخفی علیه خافیه فیالسموات و الارض،سبحان المطلع علی السرائر عالم الخفیات؛پاک و منزه است خدایی که بر اسرار قلبها آگاهست،پاک و منزه است کسیکه شمارش گناهان را میداند.
4. امید امام در آن شرایط با اعتقاد عمیق خود به خداوند در پوشیده ماندن ازخطراتی که او را تهدید میکند میفرماید: اللهم یا من جعل بین البحرین حاجزا و برزخا و حجزا محجورا،یا ذاالقوه والسلطان،یا علی المکان کیف اخاف و انت املی،وکیف اضام و علیک متکلی؛ پروردگارا ای آنکه بین دو دریا مانع و فاصله قرار دادی،ای دارای نیرو و توانمندی،ای آنکه جایگاهش برتر است چگونه در هراس باشم در حالیکه تو امیدم می باشی،و چگونه مورد ستم واقع شوم در حالیکه تو پناهم هستی.
امام حسن(ع) چون خطرات زیادی او را تهدید میکرد از خدای خود درخواست صبر بر مصیبت میکند آنجا که میفرماید: اللهم غطنی من اعدائک بسترک،وافرغ علی من صبرک و اظهرنی علی اعدائی بامرک؛پروردگارا پس با پوشش خود مرا از دشمنانت پوشیده دار،و صبر و بردباریت را برمن فرو ریز و با قدرتت مرا بر دشمنانم یاری گردان."