شعر - Journal کاوه (مونیخ آلمان) Literature and art

"نفسها حبس و سرگردان نفسهامان گره چون گرزه ماری در گلو پیچان و گرداگردمان طوفان کلامی را دهانی بازگو حتی نمیکرد کسی چیزی بدیگر کس نمیگفت و برف خستگی از سقف ریزان و ما در زیر برف خستگی افسانه‌ی هیچ و نبود و پوچ میگفتم و طوق از دستمان از پایمان سرسخت آویزان و بر در دیدهامان گیج و خواب‌آلود تلاش مردمکها بود و کنکاش شتاب‌آلود. نفس‌ها گس نفس‌ها خشک و گردآلود نگه‌هامان زاد پاریسین لبریز و لبهامان فرو بلعیده پرسشهای جنگ‌آمیز ولی چیزی نگفتیم سخنها را بزیر سنگ لبهامان تبه کردیم لبان را زیر خشم چرخ دندانها سیه کردیم ولی چیزی نگفتیم لبی حتی ز دیگر لب نجنبید. کسی چیزی نمیگفت کسی چیزی بدیگر کس نمیگفت و باد از هر طرف یکریز میتوزید و تلخ آوای قاری در سر هر سوق میلرزید مغاک تیره‌گون-در معبرش عفریت میر قصید ولی ما همچنان چیزی نگفتیم و خرمن‌ها به طوفانها و خشتین زاغه‌ها را ضجه‌ها در خویش میکوفت و با خود ضجه‌ها را باد میبرد ولی ما همچنان چیزی نگفتیم و باد از خشم میغرید و تندر نیز میتوزید و باران یکنوا-یکریز میبارید."