مادیت پیشرفت هنری Journal Article

"این خود دلیل کافی‌ است تا بتوان آنچه را بارت در مورد فلوبر برجسته ساخت،در مورد کل‌ هنر نیمه دوم قرن نوزدهم تعمیم داد:زمینه مادی. اما لحظه‌هایی را می‌توان سراغ کرد که در آنها،هنر ایران بر اساس‌ پراکسیسی سیاسی بالیده است:انقلاب مشروطه،با همه دستاوردهای‌ هنری شاخصش،انقلاب اسلامی به خصوص با سینمای سال‌های‌ نخست پس از آن،و دوم خرداد هفتاد و شش. چه می‌توان گفت؟آیا باید پدرانه توصیه کرد که هنرمندان سیاسی و منتقد باشند یا در لفافه گفت هنرمندان جوان‌تر،بیشتر کتاب بخوانند و یا اعتراض کرد که هنوز مباحث پرطرفداری چون فرم در میان هنرمندان‌ ما چندان علاقه‌ای به فلسفه برنینگیخته است؟باید آکادمی‌ها را در رشته‌هایی چون فلسفه هنر و پژوهش هنر تجهیز و تقویت کرد؟مگر نه آنکه هنر و ادبیات جدی در جایی بیرون از دانشکده‌های هنر و علوم‌ انسانی شکل می‌گیرند؟تیراژ کتاب‌ها اندک است؟سرانه مطالعه کم‌ است؟نگارنده در میان این همه مشکل،که بازگویی آنها دیگر مسخره‌ شده،سرگردان مانده است و به نظر نمی‌رسد بتوان راهکارهایی ارائه‌ داد یا"چه باید کرد"ی گفت."