Machine summary:
"همچنین،مدلهای مختلفی برای گزارشگری سرمایهی فکری توسط محققان ارائه شده است که توافق عمدهای در مورد هیچ یک از آنها وجود ندارد.
تعاریف مختلفی برای سرمایهی فکری ارائه شده است که بیشتر آنها بیان میکنند سرمایهی فکری یک دارایی غیر پولی و با ماهیت غیر فیزیکی است که برای شرکت ارزش آفرین است(دارای منافع آینده است).
بروکینگ (Brooking,1997) ،سرمایهی فکری را به عنوان داراییهای بازاری،داراییهای بشر محور1،دارایی فکری و داراییهای زیر ساختی4تعریف میکند و معتقد است هنگامی که این داراییها با سایر منابع تولیدی شرکت ترکیب شوند،منجر به خلق ارزش میشود.
این مدل بر اندازهگیری هریک از منابع نامشهود(سرمایهی انسانی،ساختاری و مشتری)تمرکز دارد و موجب قابلیت مقایسهی منابع نامشهود گزارش شده توسط شرکت با سایر شرکتها میشود.
مدل پیشنهادی برای گزارشگری سرمایهی فکری سیستم گزارشگری پیشنهادی برای سرمایهی فکری بر ادبیات پیشین این موضوع مبتنی است که عبارتند از:1)گردآوری اقلامی که میتوان آنها را به عنوان سرمایهی فکری طبقهبندی کرد و 2) زنجیرهی ارزش مورد نیاز برای اندازهگیری اجزای مختلف سرمایهی فکری.
2)به دلیل این که سرمایهی فکری صرفا مکانیزمی برای ایجاد هماهنگی و پیوند میان داراییهای مختلف شرکت را ارائه میکند، ایجاد ارزش به صورت یک فرآیند زنجیرهی ارزش بیان میشود (Lev, 2001) .
این مقاله نشان داد،اگرچه تعاریف مختلفی از سرمایهی فکری ارائه شده است،اما هنوز فقدان یک تعریف استاندارد برای آن محسوس است.
همچنین،مدلهای مختلفی برای گزارشگری سرمایهی فکری ارائه شده است که بسیاری از آنها بیش از حد کیفی هستند و برای ارزیابی مفید نخواهند بود.
در این مقاله نیز یک مدل قراردادی کاربردی برای هدف گزارشگری سرمایهی فکری ارائه شده است."