Abstract:
این مقاله سعی دارد
توزیع فضایی مراکز اقامتگاهی گردشگری شهری
را با تأکید بر شهرهای تاریخی براساس مدلهای آشورث،تنبریگ و گتز مورد آزمون قرار دهد.روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است که با بهرهگیری از دو شیوه کتابخانهای و میدانی اطلاعات جمعآوری و طبقهبندی و سپس در سامانه اطلاعات جغرافیایی وارد شد.به کارگیری این مدلها در شهر اصفهانها نشان میدهد که جاذبههای شهری، تأسیسات اقامتی و تجاری،محدوده مرکزی شهر و بخش تاریخی شهر را شکل داده و اهمیت گردشگری بیشتر این قسمت از شهر را سبب شدهاند.همچنین مکانیابی هتلها براساس محور خیابانهای تاریخی(از جمله چهارباغ)شکلگرفته که این وضعیت برخلاف نظر وال،دودیکا و هاچینسون و آشورت و تنبریگ میباشد.
Machine summary:
"تأسیسات اقامتی یکی از نیازهای ثانویه بخش گردشگری است که هر شهر بزرگ و توریستی به آن نیاز دارد،
از سوی دیگر اهمیت هتل به عنوان نقش محوری مراکز اقامتگاهی در صنعت گردشگری مطرح است.
آشورث و تنبریگ نوعشناسی از مکانیابی هتلها در بخش تجاری شهرهای تاریخی را نشان دادند که
Source:Timothy and Wallṣ1995:64 آشورث و تنبریگ در مدل خود،شش نمونه از مکانیابی هتلها را در ارتباط با شهر تاریخی نشان دادند
Peripheral Location مکانیابی خدمات شهری را در ارتباط با نمادهای دیگر از عملکرد و شکل شهر میتوان نشان داد که سهم
شهر اصفهان به عنوان یکی از شهرهای بزرگ و گردشگری استان و کشور بیشترین تأسیسات اقامتی استان را
به طوری که هتلهای پنج چهار ستاره استان در شهر اصفهان قرار دارد و براساس آمارهای رسمی از مجموع 48 هتل فعال استان،41 هتل با ظرفیت 1633 اتاق و 3435 تخت(از مجموع 2062 اتاق
هتل از جمله هتلهای زیبا و بزرگ کشور و شهر اصفهان است که خود به عنوان جاذبهای برای شهر محسوب
در شهر اصفهان بیشتر جاذبههای تاریخی-فرهنگی و هنری است(مانند مسجد جامع،مجموعه میدان نقش
توزیع فضایی جاذبههای گردشگری بیانگر آن است که جاذبهها بیشتر در محدوده تاریخی شهر در بخش
توزیع فضایی هتلها در شهر نشان میدهدکه ارتباط بسیار نزدیکی بین بخش تاریخی و جاذبههای
تاریخی شهر و جاذبه شهر است که در شکلگیری فضای گردشگری شهری نقش عمده دارند.
مکانیابی هتلها در شهر در جهت خیابانهای اصلی(چهار باغ)است که این برخلاف نظر وال،دودیکا و
راهآهن نتوانسته است ساختار گردشگری شهری را حد اقل در شهر اصفهان تغییر دهد."