اشعار (5) - Journal شعر Literature and art

"حق‌ شما را کاخ‌های‌ روبرو خورد غزل‌ فریب‌ بر درخت‌ پیر باغ، سایه‌ی‌ تبر شدند برگ‌ها که‌ ریختند، زاغ‌ها خبر شدند رعد، گرگ‌ تشنه‌ای‌ شد که‌ نعره‌ می‌کشید ابرهای‌ بی‌پناه، باز خون‌ جگر شدند چشمه، پیش‌ چشم‌ ایل، قطره‌ قطره‌ دود شد خیمه‌های‌ داغدار باز شعله‌ور شدند آسمان‌ سبز مرد، هیچ‌ اختری‌ نماند کاروانیان‌ گیج، ناامیدتر شدند فصل‌ حج‌ رسیده‌ بود کاروان‌ بلد نداشت‌ جرأت‌ خطر نماند، حاجیان‌ حجر شدند زائران‌ هبل‌ هبل‌ در طواف‌ کعبه‌اند یک‌ تبر بدوش‌ نیست، تیغ‌ها سپر شدند چشم‌، باز می‌کنیم‌ عصر جاهلیت‌ است‌ گورها عمودی‌اند، دختران‌ پسر شدند غزل‌ دلخوشی‌ گیج‌ می‌خورد دلم، پشت‌ خاکریزها مصر آرزو کجاست‌ آه‌ای عزیزها؟ راه‌ آسمان‌ هنوز، ناگشوده‌ مانده‌ است‌ کی‌ به‌ نور می‌رسد، دست‌ این‌ گریزها؟ انتظار می‌کشند رویشی‌ دوباره‌ را شعله‌های‌ ساکت آخرین‌ ستیزها بوی‌ مرگ‌ می‌دهد، بوی‌ آب‌ و دانه‌ نیز کوچه‌های‌ بی‌شهید، شهر دشنه‌تیزها چفیه‌های‌ چاک‌ چاک، خاک‌ می‌خورند و ما سال‌هاست‌ مانده‌ایم‌ دلخوش‌ چه‌ چیزها : مشت‌های‌ آهنین، خطبه‌های‌ آتشین‌ اشتراک‌ دردها، انحصار میزها غزل‌ بی‌پناهی‌ اگر باران‌ نمی‌رویاند، نامت‌ در نگاه‌ من‌ کجا حرمت‌ نگه‌ می‌داشت‌ آتش، بر گناه‌ من‌؟ مرا- کز کودکی‌ چشم‌ تهیدستی‌ ست‌- مهمان‌ کن‌ به‌ خوابی‌ نور باران‌ نگاهت، پادشاه‌ من!"