نیلوفران برکه خاموشی Literature and art

"مرد بوی سفر می‌داد،بوی جاده،بوی باران،گفته بود سالهای پیش‌ ایران را ترک گفته؛تنها به این علت که گمان داشته هرچه در آن دورهاست‌ اصل است. خم شد و از داخل داشبرد پاکت سیگار را درآورد با فندک ماشین‌ روشنش کرد و میان لبهای نیمه باز او جا داد: -حیف از این هوا نیست که... برای اینکه باور کند از تنهایی درآمده و آنچه‌ حس می‌کند حقیقت است نه رؤیا،به حلقه‌اش نگاه کرد: -دیگر تنها نیستم،نیستم. خود را به سمت او کشاند و بازو بر بازویش انداخت: -چرا دریا را نشانم نمی‌دهی؟ مرد غرید: -برای اینکه مرداب پر از نیلوفر است. هزاران هزار نیلوفر آبی،سیاهی مرداب را پوشانده بود و در میان‌ سکوت و آرامشی آبی،شکوه کلبه‌ای به چشم می‌خورد -باور کردنی نیست،واقعا این کلبه مال توست؟! بعد از تصادفی که منجر به مرگ پدر و مادر و تنها برادرش شده بود سالها بود که به‌ تنهایی زندگی می‌کرد و همیشه هم بر این باور بود که کسی را با او کاری‌ نیست."