مرا بردند . . . Literature and art

"مرا بردند... اسکندر ختلانی‌ درود بر شما و کار خستگی‌ناپذیر در راه گسترش پیوندهای‌ فرهنگی ملتهای ایران و تاجیکستان! به امید اینکه کار«کلک»همچنان شکوفا و در تکاپوست یکی از سروده‌هایم را برایش می‌فرستم. (تصویرتصویر) مادر کلانم نمیخواست کفترباز شوم‌ می‌گفت:«کفترا پری هستن، تو را می‌گیرن به پس کوه«قاف»می‌برن، دیگه نمی‌یارن... » خدایا،خدایا،خدایا به کبوتران رشک می‌بردم‌ که سر به آسمان می‌مالند و برتر از خاکند از پستی‌ها بالاتر... نخستین یادوارهء کودکی‌ام تابستان است- آسمان بسیار آفتاب بسیار برگهای سبز تاک هم بسیار تا بی‌پایان، تا همیشه... هرگز نمی‌شود فراموشم‌ -زمستان- پدرم در بیرون کنده را می‌کفاند. هنگامی که تبر را فرو می‌برد «ها»می‌گوید. کنده خاموش است‌ گریه نمی‌کند. تابستانهای دیگر آمدند و رفتند آمدند و رفتند آمدند و رفتند... مادر کلانم نمی‌خواست کفترباز شوم. کبوتران سپید زمستان‌ -پری‌های پس کوه«قاف»- مرا با چشمان بسته بردند و راهم را با برف پوشیدند که دیگر برنگردم‌ به آن تابستان..."