بررسی کتاب: دگردیسی طوطی Introduction and review

قدیمی‌ترین شعر این مجموعه به نام«آرزو»به تاریخ 7331 یعنی در 12 سالگی شاعر سروده شده است،هرچند شعرهای این دو دفتر با اشعار سال‌های‌ بعدی استاد فاصلهء بسیار دارد،اما این اشعار هم می‌تواند مخاطباننی‌ داشته باشد و خود شاعر نیز همین عقیده را دارد و در این خصوص‌ چنین اظهارنظر می‌کند: «در آخرین مرحلهء صفحه‌آرایی این مجموعه باز به نظرم رسید که بعضی از شعرها،از جمله تمامی دفتر«زمزمه‌ها»را-که روحیهء عاریتی و بیمارگونهء سبک هندی بر بعضی از غزل‌های آن را دیگر به هیچ‌روی نمی‌پسندم-بردارم،ولی دیدم همان‌هایی را که چنین‌ اندیشه‌ای دربارهء آنها دارم،بارها و بارها در حافظهء دیگران دیده‌ام،به‌ یاد این سخن آن زاهد شورشگر سیستانی افتادم که از او دربارهء«اسم‌ اعظم الهی»پرسیدند و گفت:«ما وافق یقینک»،یعنی:«آن نام که با یقین تو هماهنگ باشد»پس بهترین شعر برای هرکس شعری است‌ که آن را با دل خویش هماهنگ ببیند،به احترام چنان دل‌هایی از این‌ کار چشم پوشیدم. برای حسّ بهتر این سخن بخش اول شعر«معراج‌نامه» را می‌خوانیم: (به تصویر صفحه مراجعه شود) «آنگاه از ستاره‌ها فراتر شدم و از نسیم و نورها رهاتر شدم ویراف‌وار،دیده گشودم وان مرغ ارغوانی آمد چون دانه‌های مرا خورد و پر گشود و برد در روشنای اوج رهایش بر موج‌های نور و گشایش می‌رفت و باز می‌شد،هر دمـ در چینه‌دان سبزش، صد رنگ کهکشان آنکه مرا رها کرد در ساحت غیاب خود و خویش آن سوی حرف و صوت، در آن سوی بی‌نشان»(همان صص 893 و 793) «بوی جوی مولیان»آخرین دفتر از این مجموعه است که در سال‌های 5791-7791 در«نیوجرسی آمریکا»سروده شده و به‌ سال 6531 در تهران انتشار یافته است و 53 شعر را دربرمی‌گیرد.