گفتار درمانی یا آسیب شناسی Journal Article

"*روحی گفتاردرمانی یا آسیب‌شناسی (به تصویر صفحه مراجعه شود) گفتار و زبان یکی از رشته‌های علوم توان‌بخشی است که به‌ تشخیص ارزیابی درمان و مشاوره‌ی کلیه‌ی افراد مبتلا به اختلالات‌ گفتار و زبان می‌پردازد. کودکانی که دارای‌ اختلال در توجه و عقب‌ماندگی‌ ذهنی و اختلالات یادگیری‌اند یا به یکی از سندرم‌هایی که‌ منجر به عقب‌ماندگی ذهنی‌ می‌شوند،دچارند،کودکان ناشنوا و کم‌شنوا،کودکان مبتلا به فلج‌ مغزی که اندام‌ها و عضلات‌ گفتاری آن‌ها هم درگیر می‌شود، افراد مبتلا به کندگویی،تندگویی‌ و جویده‌گویی،کودکان مبتلا به اختلال در خواندن نوشتن و اختلالات یادگیری،افراد مبتلا به‌ آفازی(زبان پریشی)،افراد مبتلا به لکنت که در هنگام صحبت کردن‌ دچار مکث،گیر و کشش و تلاش و تقلا می‌شوند یا کودکان زیر سن‌ دبستان که دچار ناروانی گفتارند،کودکان مبتلا به اختلالات تولیدی‌ و تلفظی گفتار،این کودکان صداهای گفتاری را به صورت جانشینی‌ حذف خراب‌گویی یا اضافه‌گویی تولید می‌کنند،افراد مبتلا به اختلالات‌ صورت و صدا که در این افراد صوت از نظر جنس و سن متناسب با فرد نیست و در موارد شایع به حالت گرفتگی صدا خود را نشان می‌دهد و دچار مشکل در حنجره‌اند و افرادی که دچار لارنجکتومی شده‌اند؛یعنی‌ حنجره‌ی خود را به‌طور کلی از دست داده‌اند،افراد مبتلا به اختلالات‌ تشدید که در این مورد ممکن است بعضی صداها به جای این‌که در دهان تشدید شوند،در بینی تشدید شوند یا بالعکس که در این مورد افراد هایپرنیزال و در مورد دوم دچار هایپونیزال‌اند و هایپرنیزال در افراد دچار شکاف کام رایج است."