Abstract:
مدیران سبک تصمیمگیری خود را با توجه به عوامل مختلفی انتخاب میکنند که از
جمله آنها، سطح آمادگی زیردستان است.هدف این تحقیق، طراحی الگوی تصمیمگیری مناسب
مدیران عالی دانشگاههاست.سؤال اساسی تحقیق ایت است که آیا سطح آمادگی مدیران در
انتخاب سبک تصمیمگیری آنها مؤثر است؟مهمترین فرضیه این تحقیق چنین است:مدیرانی که
سبک تصمیمگیری خود را به تناسب سطح آمادگی خود و سطح آمادگی زیردستان انتخاب
میکنند موفقیت بیشتری در سازمان خواهند داشت.این تخقیق در دو دسته دانشگاهههای موفق و کم توفیق-با توجه به شاخصههایی که
محقق برای این کار تهیه کرد-انجام شد.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادههای گردآوری
شده مؤید فرضیه اصلی تحقیق است.نتایج تحقیق نشان میدهد که سطح آمادگی زیردستان به تنهایی عامل تعیین کننده سبک
تصمیمگیری مدیران نیست، بلکه سطح آمادگی خود مدیر نیز در تعیین سیک تصمیمگیری
مؤثر است. همچنین بین سبک تصمیمگیری مدیر و موفقیت وی رابطه معناداری وجود دارد.
Machine summary:
"دو تن از صاحبنظران مدیریت به نام پال هرسی و کنت بلانچارد 3 در نظریه خود تحت عنوان اتخاذ تصمیمات مؤثر 4 که از رهبری وضعی نشأت گرفته است، میزان آمادگی زیر دستان را مبنای انتخاب سبک تصمیمگیری از سوی مدیران معرفی میکنند.
جدول 1{T R1 L R2 L R3 L R4 Lناتوان بیمیل یا بیاعتمادناتوان ولی مایل یا دارای اعتمادتوانا ولی بیمیل یا بیاعتمادتوانا و مایل یا دارای اعتمادT در متون مدیریت بحث روشنی درباره سطح آمادگی مدیران مطرح نشده؛هر چند در برخی نظریهها، مانند نظریه وروم ویتون در تصمیمگیری، به میزان اطلاعات مدیر اشاره شده است[10]؛اما به نظر میرسد در مورد تصمیمگیری، علاوه بر سطح آمادگی زیر دستان، میزان آمادگی خود مدیر نیز عامل مؤثری در تعیین سبک تصمیمگیری او به شمار میرود.
بدین لحاظ با فرض ثبات عوامل محیطی به نظر میرسد مدیرانی که سبک تصمیمگیری خود را متناسب با دو عامل سطح آمادگی خود و سطح آمادگی زیر دستان انتخاب میکنند، موفقیت بیشتری داشته، سازمان آنها دارای عملکرد بهتری است و در نیل به اهداف، اثر بخشی بیشتری دارند.
در این الگو، سبک تصمیمگیری مدیر بر اساس سطح آمادگی زیر دستان تعیین میشود، حال آنکه با توجه به مهارتهای مورد نیاز سطوح مختلف مدیریت و اشارهای که وروم ویتن در الگوی خود راجع به اطلاعات مدیر و زیر دستان مطرح کرده، میتوان سطح آمادگی مدیر در تصمیمگیریها را نیز عامل تعیین کننده سبک تصمیمیگری او محسوب کرد.
این تشابه نشان میدهد که سبک تصمیمگیری مدیران عالی دانشگاههای موفق با توجه به سطح آمادگی خود و زیر دستانشان انتخاب شده است."