Abstract:
اصول‌گرایی و اصلاح‌طلبی دو واژه‌ای هستند که در سالهای اخیروارد واژه‌گان سیاسی در گفتهای مردم، نخبگان، جریانها، جناحها،احزاب و گروههای سیاسی شده‌اند. مقاله حاضر در صدد است کهمبانی اصول گرایی را تبیین، شاخصهای آن را مشخص و گروههایآن را معرفی کند. علاوه بر این، بیان نماید که اصول و مبانی فکری،قوتها، ضعفها، راهبرد و موقعیت این جناح در انتخابات آیندهچیست و چگونه می‌تواند به حضور خود در مجلس شورای اسلامیتداوم دهد و تغییر و تحولات مورد نظرش را به اجرا بگذارد. طبیعیاست که در این روند به باید و نبایدهای انتخاباتی این جناح اشارهخواهد شد. روش کار به صورت توصیفی، تحلیلی و تجویزی است.
Machine summary:
البته مقام معظم رهبری می‌فرمایند: اولا: این اصول گرایی که منظور نظرم است، در مقابل نحله‌های سیاسی رایج کشورنیست؛ ثانیا: نباید فعالان سیاسی کشور را به اصول گرا و اصلاح طلب تقسیم کنیم؛ ثالثا: اصول گرایی مربوط به یک گروه، حزب یا جناح خاصی نیست، بلکه اصول گرایی متعلق به همه کسانی است که به مبانی انقلاب اسلامی معتقد، پای بند و آنها رادوست دارند و اسمشان هر چه باشد، فرقی ندارد.
4. گونه‌شناسی فعلی جناح اصول گرا برای انتخابات مجلس آنچه در حال حاضر تحت عنوان جناح اصول گرایی در جامعه مشاهده می‌شودشامل سه مفهوم متفاوت با مصادیق مختلف، به شرح زیر می‌باشد: بخشی از این مفهوم به «گفتمان اصول گرایی» اطلاق می‌شود که در مقابلتجدید نظر طلبان و منحرفین از آرمانهای انقلاب اسلامی قرار گرفته و سطح وسیعیاز جامعه کنونی ما را می‌پوشاند.
اصول گرایان سنتی: این طیف شامل افراد، گروهها و احزاب و تشکلهایسنتی اصول گرا می‌باشند که در دوره‌های گذشته با عناوین مختلفی همانند راست،محافظه کار، جامعه روحانیت مبارز و تشکلهای همسو، جبهه پیروان خط امام ورهبری، شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی، آبادگران ایران اسلامی و یاشورای هماهنگی اصول گرایان، در رقابتهای انتخاباتی حضور فعال داشته‌اند.
انتخابات دومین دوره شوراها: هر چند اکثریت شورای اسلامی دوره اولدر تهران در دست جناح اصلاح طلب بود، اما در این دوره اختلافات شدیدی بینطیفهای مختلف اصلاح طلب به وجود آمد و سرانجام هیأت داوری که ریاست آن تحلیلی بر آرایش نیروهای سیاسی، اداره سیاسی ستاد حوزه نمایندگی ولی فقیه در سپاه، تهران، 1385،ص 14.
(
, 
, 
)
